χαρίεις

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	χᾰρῐεντ- θηλυκό χᾰρῐετ-
ονομαστική	ὁ	χαρίεις	ἡ	χαρίεσσᾰ	τὸ	χαρίεν
γενική	τοῦ	χαρίεντος	τῆς	χαριέσσης	τοῦ	χαρίεντος
δοτική	τῷ	χαρίεντῐ	τῇ	χαριέσσῃ	τῷ	χαρίεντῐ
αιτιατική	τὸν	χαρίεντᾰ	τὴν	χαρίεσσᾰν	τὸ	χαρίεν
κλητική ὦ!		χαρίεν		χαρίεσσᾰ		χαρίεν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	χαρίεντες	αἱ	χαρίεσσαι	τὰ	χαρίεντᾰ
γενική	τῶν	χαριέντων	τῶν	χαριεσσῶν	τῶν	χαριέντων
δοτική	τοῖς	χαρίεσῐ(ν)	ταῖς	χαριέσσαις	τοῖς	χαριέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	χαρίεντᾰς	τὰς	χαριέσσᾱς	τὰ	χαρίεντᾰ
κλητική ὦ!		χαρίεντες		χαρίεσσαι		χαρίεντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	χαρίεντε	τὼ	χαριέσσᾱ	τὼ	χαρίεντε
γεν-δοτ	τοῖν	χαριέντοιν	τοῖν	χαριέσσαιν	τοῖν	χαριέντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'χαρίεις' όπως «χαρίεις» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

χαρίεις < χάρις + -εις

Επίθετο

χαρίεις, -εσσα, -εν

1. γεμάτος χάρη, χαριτωμένος
2. όμορφος
3. θελκτικός
4. ευφυής
5. ευχάριστος
6. κομψός

Άλλες μορφές

• χαρίϝεις

Σύνθετα

• ἐπιχαριεντίζομαι
• ἐπιχαριεντισμός
• πολυχαρίεις
• χαριεντίζομαι
• χαριέντισμα
• χαριεντισμός
• χαριεντότης

Πηγές

• χαρίεις - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• χαρίεις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• χαρίεις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.