συνημμένος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	συνημμένος	η	συνημμένη	το	συνημμένο
γενική	του	συνημμένου	της	συνημμένης	του	συνημμένου
αιτιατική	τον	συνημμένο	τη	συνημμένη	το	συνημμένο
κλητική		συνημμένε		συνημμένη		συνημμένο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	συνημμένοι	οι	συνημμένες	τα	συνημμένα
γενική	των	συνημμένων	των	συνημμένων	των	συνημμένων
αιτιατική	τους	συνημμένους	τις	συνημμένες	τα	συνημμένα
κλητική		συνημμένοι		συνημμένες		συνημμένα
Κατηγορία όπως «αγαπημένος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

συνημμένος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή συνημμένος < μετοχή παθητικού παρακειμένου του ρήματος συνάπτω (αρχαία ελληνική) < σύν + ἅπτω, μεταφραστικό δάνειο από τη γαλλική ci-joint

• για τη γραμματική < μεταφραστικό δάνειο από τη νεολατινική coniunctus

Προφορά

ΔΦΑ : /si.niˈme.nos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : συ‐νημ‐μέ‐νος

Μετοχή

συνημμένος, -η, -ο μετοχή παθητικού παρακειμένου του ρήματος συνάπτω

1. που (επι)συνάπτεται μαζί με κάτι άλλο, που υποβάλλεται ή στέλνεται μαζί

   ≈ συνώνυμα: ενωμένος, προσαρτημένος, προσκολλημένος

2. (γραμματική) που είναι στην ίδια πτώση με το υποκείμενο (ή βασικό όρο της πρότασης) και συνδέεται μ’ αυτό

Συγγενικά

• συνημμένα
• συνημμένο
• συνημμένως
• → δείτε τις λέξεις συνάπτω, συν και αφή

Μεταφράσεις

    συνημμένος

γαλλικά : attaché (fr), joint (fr)

Πηγές

• συνημμένος - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• συνημμένος - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	συνημμένος	ἡ	συνημμένη	τὸ	συνημμένον
γενική	τοῦ	συνημμένου	τῆς	συνημμένης	τοῦ	συνημμένου
δοτική	τῷ	συνημμένῳ	τῇ	συνημμένῃ	τῷ	συνημμένῳ
αιτιατική	τὸν	συνημμένον	τὴν	συνημμένην	τὸ	συνημμένον
κλητική ὦ!		συνημμένε		συνημμένη		συνημμένον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	συνημμένοι	αἱ	συνημμέναι	τὰ	συνημμένᾰ
γενική	τῶν	συνημμένων	τῶν	συνημμένων	τῶν	συνημμένων
δοτική	τοῖς	συνημμένοις	ταῖς	συνημμέναις	τοῖς	συνημμένοις
αιτιατική	τοὺς	συνημμένους	τὰς	συνημμένᾱς	τὰ	συνημμένᾰ
κλητική ὦ!		συνημμένοι		συνημμέναι		συνημμένᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	συνημμένω	τὼ	συνημμένᾱ	τὼ	συνημμένω
γεν-δοτ	τοῖν	συνημμένοιν	τοῖν	συνημμέναιν	τοῖν	συνημμένοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λελυμένος' όπως «λελυμένος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

συνημμένος (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική συνάπτω

Μετοχή

συνημμένος, -η, -ον (ελληνιστική κοινή)

• μετοχή μεσοπαθητικού παρακειμένου (σύνημμαι) του ρήματος συνάπτω