σπουδή

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	σπουδή	οι	σπουδές
γενική	της	σπουδής	των	σπουδών
αιτιατική	τη	σπουδή	τις	σπουδές
κλητική		σπουδή		σπουδές
όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σπουδή < λόγιο διαχρονικό δάνειο από την αρχαία ελληνική σπουδή < σπεύδω (σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική étude και λατινική studium)

για τη σημασία «βιασύνη» < κληρονομημένη από την αρχαία ελληνική σπουδή

Προφορά

ΔΦΑ : /spuˈði/

συλλαβισμός : σπου‐δή

Ουσιαστικό

σπουδή θηλυκό

1. η ενέργεια του σπουδάζω, η μελέτη, η σοβαρή ενασχόληση με ένα αντικείμενο
2. (στον πληθυντικό) η φοίτηση σε ένα σχολείο ή πανεπιστήμιο
3. προσχέδιο ζωγραφικού έργου
4. (μουσική) μουσικό έργο που μιμείται κάτι ή χρησιμοποιείται για διδασκαλία
5. λόγιο ή λαϊκότροπο η βιασύνη

Μεταφράσεις

    η ενέργεια του σπουδάζω

αγγλικά : study (en) γαλλικά : étude (fr)

λατινικά : studium (la)

    οι σπουδές

    ζωγραφική

    μουσική

    βιασύνη

αγγλικά : haste (en)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός	Δυϊκός	Πληθυντικός
Ονομαστική	σπουδή	σπουδά	σπουδαί
Γενική	σπουδῆς	σπουδαῖν	σπουδῶν
Δοτική	σπουδῇ	σπουδαῖν	σπουδαῖς
Αιτιατική	σπουδήν	σπουδά	σπουδάς
Κλητική	σπουδή	σπουδά	σπουδαί

Ετυμολογία

σπουδή < (σπεύδω) μεταπτωτική βαθμίδα σπουδ- + -ή < ινδοευρωπαϊκή ρίζα *speud- (σπουδή, βιασύνη)

Ουσιαστικό

σπουδή θηλυκό

• η ενέργεια του σπεύδω, η ταχύτητα, η γρηγοράδα

Συγγενικές λέξεις

• σπουδάζω
• σπουδαῖος
• ...

Πηγές

• «σπουδή» - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• «σπουδή» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «σπουδή» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.