σπεύδω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

σπεύδω < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική σπεύδω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *speud- (σπουδή, βιασύνη)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈspe.vðo/

τυπογραφικός συλλαβισμός : σπεύ‐δω

Ρήμα

σπεύδω, πρτ.: έσπευδα, στ.μέλλ.: θα σπεύσω, αόρ.: έσπευσα, μτχ.π.π.: εσπευσμένος (χωρίς παθητική φωνή)

1. πηγαίνω κάπου βιαστικά
2. τρέχω να κάνω κάτι, ενεργώ με ταχύτητα

   ⮡  μόλις είδε τον άνθρωπο να πέφτει κάτω, έσπευσε να βοηθήσει

Εκφράσεις

• σπεύδε βραδέως

Συγγενικά

• επισπεύδω
• επίσπευση
• επισπευστικός
• σπουδή

Μεταφράσεις

    σπεύδω

αγγλικά : rush (en), dash (en) γαλλικά : s'empresser (fr), se dépêcher (fr), se précipiter (fr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• σπεύδω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σπεύδω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.