επισπεύδω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

επισπεύδω < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἐπισπεύδω < ἐπί + σπεύδω

Προφορά

ΔΦΑ : /e.piˈspe.vðo/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ε‐πι‐σπευ‐στι‐κός

Ρήμα

επισπεύδω, πρτ.: επεσπευσμένος, αόρ.: επέσπευσα, παθ.φωνή: επισπεύδομαι, π.αόρ.: επισπεύσθηκα

1. κάνω, τελειώνω κάτι πριν από την προκαθορισμένη χρονική στιγμή
2. κάνω κάτι με πιο γρήγορους ρυθμούς ώστε να τελειώσει πριν την προκαθορισμένη χρονική στιγμή

   ≈ συνώνυμα: επιταχύνω

   ≠ αντώνυμα: καθυστερώ

Συγγενικά

• επίσπευση
• επισπευστικός

Κλίση

• → λείπει η κλίση

Μεταφράσεις

    επισπεύδω

αγγλικά : expedite (en), hasten (en) γαλλικά : 1. avancer (fr), précipiter (fr) 2. accélérer (fr)

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)