σπουδαιότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σπουδαιότης	αἱ	σπουδαιότητες
γενική	τῆς	σπουδαιότητος	τῶν	σπουδαιοτήτων
δοτική	τῇ	σπουδαιότητῐ	ταῖς	σπουδαιότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σπουδαιότητᾰ	τὰς	σπουδαιότητᾰς
κλητική ὦ!		σπουδαιότης		σπουδαιότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σπουδαιότητε
γεν-δοτ	τοῖν		σπουδαιοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σπουδαιότης < σπουδαῖο(ς) + -της

Ουσιαστικό

σπουδαιότης, -ητος θηλυκό

• σπουδαιότητα

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη σπουδή

Πηγές

• σπουδαιότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.