λαγαρός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	λαγαρός	η	λαγαρή	το	λαγαρό
γενική	του	λαγαρού	της	λαγαρής	του	λαγαρού
αιτιατική	τον	λαγαρό	τη	λαγαρή	το	λαγαρό
κλητική		λαγαρέ		λαγαρή		λαγαρό
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	λαγαροί	οι	λαγαρές	τα	λαγαρά
γενική	των	λαγαρών	των	λαγαρών	των	λαγαρών
αιτιατική	τους	λαγαρούς	τις	λαγαρές	τα	λαγαρά
κλητική		λαγαροί		λαγαρές		λαγαρά
Κατηγορία όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

λαγαρός < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική λαγαρός

Επίθετο

λαγαρός, -ή, -ό

1. (για υγρά) καθαρός, διαυγής
2. (μεταφορικά) σαφής, ξεκάθαρος

   ※  Να 'ναι έτσι απλά και λαγαρά τα πράματα και να μην τα σκεφτώ από καιρό! (Τάκης Αδάμος Ποιος θα εμποδίσει την άνοιξη; [διήγημα], Εκδ. Καστανιώτη, 1981)

Μεταφράσεις

    λαγαρός

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

λαγαρός < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική λαγαρός

Επίθετο

λαγαρός

• ισχνός

Πηγές

• λαγαρός -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	λαγαρός	ἡ	λαγαρᾱ́	τὸ	λαγαρόν
γενική	τοῦ	λαγαροῦ	τῆς	λαγαρᾶς	τοῦ	λαγαροῦ
δοτική	τῷ	λαγαρῷ	τῇ	λαγαρᾷ	τῷ	λαγαρῷ
αιτιατική	τὸν	λαγαρόν	τὴν	λαγαρᾱ́ν	τὸ	λαγαρόν
κλητική ὦ!		λαγαρέ		λαγαρᾱ́		λαγαρόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	λαγαροί	αἱ	λαγαραί	τὰ	λαγαρᾰ́
γενική	τῶν	λαγαρῶν	τῶν	λαγαρῶν	τῶν	λαγαρῶν
δοτική	τοῖς	λαγαροῖς	ταῖς	λαγαραῖς	τοῖς	λαγαροῖς
αιτιατική	τοὺς	λαγαρούς	τὰς	λαγαρᾱ́ς	τὰ	λαγαρᾰ́
κλητική ὦ!		λαγαροί		λαγαραί		λαγαρᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	λαγαρώ	τὼ	λαγαρᾱ́	τὼ	λαγαρώ
γεν-δοτ	τοῖν	λαγαροῖν	τοῖν	λαγαραῖν	τοῖν	λαγαροῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'ξηρός' όπως «ξηρός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

λαγαρός < λαγαίω • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Επίθετο

λαγαρός, -ά, -όν, συγκριτικός :λαγαρώτερος, υπερθετικός : λαγαρώτατος

1. χαλαρός, άτονος, εξασθενισμένος

   ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Ξενοφῶν, Περὶ ἱππικῆς, 1.8 @scaife.perseus

   ἀπό γε μὴν τοῦ στέρνου ὁ μὲν αὐχὴν αὐτοῦ μὴ ὥσπερ κάπρου προπετὴς πεφύκοι, ἀλλʼ ὥσπερ ἀλεκτρυόνος ὀρθὸς πρὸς τὴν κορυφὴν ἥκοι, λαγαρὸς δὲ εἴη τὰ κατὰ τὴν συγκαμπήν,

2. υποχωρητικός
3. ισχνός, αδύνατος
4. (για δρόμο) στενός
5. (για τις λαγόνες ή για την κοιλιά ζώου) κοίλος, βαθουλός
6. (μεταφορικά) νωθρός, νωχελικός
7. (για κίονες) λεπτός, κομψός

   ※  1ος/2ος κε αιώνας ⌘ Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι Ποπλικόλας, 15.4, p.p.542 @scaife.perseus

   οἱ δὲ κίονες ἐκ τοῦ Πεντελῆσιν ἐτμήθησαν λίθου, κάλλιστα τῷ πάχει πρὸς τὸ μῆκος ἔχοντες· εἴδομεν γὰρ αὐτοὺς Ἀθήνησιν. ἐν δὲ Ῥώμῃ πληγέντες αὖθις καὶ ἀναξυσθέντες οὐ τοσοῦτον ἔσχον γλαφυρίας ὅσον ἀπώλεσαν συμμετρίας καὶ[*] τοῦ καλοῦ, διάκενοι καὶ λαγαροὶ φανέντες.

8. (για αράχνη) άτονος, ή, κατ' άλλους, ευκίνητος

   ※  4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Τῶν περὶ τὰ ζῷα ἱστοριῶν, 9, 38 @scaife.perseus

   Εἰσὶ δὲ καὶ τῶν ἀραχνίων οἱ γλαφυρώτατοι καὶ λαγαρώτατοι καὶ τεχνικώτεροι περὶ τὸν βίον.

9. ελληνιστική σημασία (για έμπλαστρο) πορώδης, απορροφητικός
10. (μεταφορικά) (για στίχο) αυτός που έχει στο μέσον βραχεία συλλαβή αντί για μακρά

    ※  2/3ος κε αιώνας ⌘ Ἀθήναιος ὁ Nαυκρατίτης, Δειπνοσοφισταί, 14, 32 @scaife.perseus

    ὅτι δὲ πρὸς τὴν μουσικὴν οἰκειότατα διέκειντο οἱ ἀρχαῖοι δῆλον καὶ ἐξ Ὁμήρου· ὃς διὰ τὸ μεμελοποιηκέναι πᾶσαν ἑαυτοῦ τὴν ποίησιν ἀφροντιστὶ τοὺς πολλοὺς ἀκεφάλους ποιεῖ στίχους καὶ λαγαρούς, ἔτι δὲ μειούρους.

Εκφράσεις

• κατὰ τὸ λαγαρώτατον

Συγγενικά

• λαγαρίζομαι
• λαγαρίζω
• λαγαρίττομαι
• λαγαροειδῶς
• λαγαρόκυκλος
• λαγαρόομαι
• λαγαρῶς (επίρρημα)
• λαγαρότης
• λαγαρόω
• λαγαρύζομαι
• λαγαρώδης
• λαγάρωσις
• λάγνος
• λαγών

Πηγές

• λαγαρός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λαγαρός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.