συγκρητισμός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	συγκρητισμός	οι	συγκρητισμοί
γενική	του	συγκρητισμού	των	συγκρητισμών
αιτιατική	τον	συγκρητισμό	τους	συγκρητισμούς
κλητική		συγκρητισμέ		συγκρητισμοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συγκρητισμός < λόγιο ενδογενές δάνειο: γαλλική syncrétisme < ελληνιστική κοινή συγκρητισμός (συμμαχία κρητικών πόλεων) < συγκρητίζω < σύν (συγ-) + Κρής

Προφορά

ΔΦΑ : /siŋ.ɡɾi.tiˈzmos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : συ‐γκρη‐τι‐σμός

παλιότερος συλλαβισμός : συγ‐κρη‐τι‐σμός

Ουσιαστικό

συγκρητισμός αρσενικό

1. ανάμειξη

   ≈ συνώνυμα: συγκερασμός, συγχώνευση

2. (θρησκεία, ιστορία) η συγχώνευση στοιχείων από ελληνορωμαϊκές και ανατολικές λατρείες κατά την ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή
3. (φιλοσοφία, πολιτική) η ανάμειξη διαφορετικών ή ανόμοιων φιλοσοφικών θεωριών ή πολιτικών

   ≈ συνώνυμα: εκλεκτικισμός

4. (γλωσσολογία) η ανάμειξη ή συγχώνευση καταλήξεων διαφορετικών κλίσεων σ' έναν τύπο

Συγγενικά

• συγκρητικός
• συγκρητιστικός
• → δείτε τις λέξεις συν και Κρήτη

Δείτε επίσης

• συγκρητισμός στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    συγκρητισμός

αγγλικά : syncretism (en) γαλλικά : syncrétisme (fr) γερμανικά : Synkretismus (de) ισπανικά : sincretismo (es) ιταλικά : sincretismo (it)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	συγκρητισμός	οἱ	συγκρητισμοί
γενική	τοῦ	συγκρητισμοῦ	τῶν	συγκρητισμῶν
δοτική	τῷ	συγκρητισμῷ	τοῖς	συγκρητισμοῖς
αιτιατική	τὸν	συγκρητισμόν	τοὺς	συγκρητισμούς
κλητική ὦ!		συγκρητισμέ		συγκρητισμοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συγκρητισμώ
γεν-δοτ	τοῖν		συγκρητισμοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συγκρητισμός (ελληνιστική κοινή) < συγκρητίζω + -ισμός

Ουσιαστικό

συγκρητισμός, -οῦ αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• (στην Κρήτη) συνασπισμός δύο αντιμαχόμενων κοινωνικών ομάδων εναντίον ενός τρίτου κοινού εχθρού

  ※  1ος/2ος κε αιώνας ⌘ Πλούταρχος, Ἠθικά Περὶ φιλαδελφίας, Section 19, 490b @scaife.perseus

  φεύγειν δὲ τοὺς ἐχθροὺς καὶ μὴ προσδέχεσθαι, μιμούμενον αὐτὸ γοῦν τοῦτο τὸ Κρητῶν, οἳ πολλάκις στασιάζοντες ἀλλήλοις καὶ πολεμοῦντες, ἔξωθεν ἐπιόντων πολεμίων διελύοντο καὶ συνίσταντο· καὶ τοῦτʼ ἦν ὁ καλούμενος ὑπʼ αὐτῶν συγκρητισμός.

Συγγενικά

• συγκρητίζω

Πηγές

• συγκρητισμός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.