πολιτική

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	πολιτική	οι	πολιτικές
γενική	της	πολιτικής	των	πολιτικών
αιτιατική	την	πολιτική	τις	πολιτικές
κλητική		πολιτική		πολιτικές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πολιτική < 1.: (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική πολιτική, 2 έως 6: σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική politique < λατινική politica < αρχαία ελληνική πολιτική

Ουσιαστικό

πολιτική θηλυκό

1. η τέχνη διακυβέρνησης μιας κοινωνίας
2. το σύνολο των δράσεων και των ιδεών που σχετίζονται με τα δημόσια πράγματα, τη διακυβέρνηση μιας πόλης, ενός κράτους
3. (γενικότερα) συγκεκριμένος τρόπος δράσης, αντιμετώπισης προβλημάτων, υιοθέτηση συγκεκριμένης τακτικής απέναντι σε μία κατάσταση

   ⮡  Η επιχείρηση έχει ως βασική της πολιτική την υιοθέτηση πρακτικών, που ενισχύουν την ασφάλεια των εργαζομένων στο χώρο εργασίας.

   ⮡  Ασκώντας επιθετική πολιτική η εταιρεία προχώρησε στην εξαγορά πέντε μικρών επιχειρήσεων σύμφωνα με το μακροπρόθεσμο σχέδιο ανάπτυξης της εταιρείας.

4. (γενικότερα) ο τρόπος διακυβέρνησης ενός κράτους
5. (επάγγελμα) η επαγγελματική ενασχόληση με τα κοινά

   ⮡  Πάρα πολλοί γιατροί και δικηγόροι ασχολούνται επαγγελματικά με την πολιτική.

6. η δημόσια ζωή, οι δημόσιες υποθέσεις, τα κοινά

Μεταφράσεις

    πολιτική

αγγλικά : politics (en) (1), policy (en) (2) γαλλικά : politique (fr) πολωνικά : polityka (pl) φινλανδικά : politiikka (fi)

Πηγές

• πολιτική - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• πολιτική - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)

Κλιτικός τύπος επιθέτου

πολιτική

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, θηλυκού γένους του πολιτικός

Ομώνυμα / Ομόηχα

• πολιτικοί

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

πολιτική < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή πολιτική (παλλακίδα, ερωμένη)

Ουσιαστικό

πολιτική θηλυκό

1. πόρνη

   ※  14ος αιώνας, Στέφανος Σαχλίκης, Αφήγησις παράξενος του ταπεινού Σαχλίκη, στίχ. 49 (46-49) @dimodis.greeklanguage.gr

   Ἐξήμπωσέ με ἡ Τύχη μου εἰς τὸ πολιτικαρεῖον
   κι ἐφαίνετό μου τὸ σκολειὸν ὡσὰν κακὸν θηρίον.
   Ὁποὺ ἦσαν γάμοι καὶ χαρὲς ἤθελα νὰ χορεύω,
   μαυλίστριες καὶ πολιτικὲς ἤθελα νὰ γυρεύω.

   Γιάννης Κ. Μαυρομάτης & Νικόλαος Μ. Παναγιωτάκης (επιμ.), Στέφανος Σαχλίκης. Τα Ποιήματα. Χρηστική έκδοση με βάση και τα τρία χειρόγραφα, ΜΙΕΤ, Αθήνα 2015, σ. 111-124.

   ※  14ος αιώνας, Στέφανος Σαχλίκης, Αφήγησις παράξενος του ταπεινού Σαχλίκη, στίχ. 671 (668-671) @anemi.lib.uoc.gr

   Καὶ διʼ αὖτο ὅπου ἔναι φρόνιμος, ἂς τὲς ἀπογυρίζῃ,
   κατὰ καιρὸν ἂς τὲς πηδᾷ καὶ ἂν θέλει, ἂς τὲς χαρίζῃ·
   καὶ τότε πάλι γλίγορα, ἂς τὲς ἀποχωρίζῃ,
   διατί ὅποιον πιάσῃ ἡ πολιτική, πολλὰ τὸν τσιγαρίζει.

   Αφήγησις παράξενος /Stefanos Sahlikis i evo stihotborenie ; iszlbdovanie S. D. Papadimitriu, (επιμ.), Odessa :typ. Ekonomitseskaja, 1896.

2. (υβριστικό, για ανήθικη και πρόστυχη γυναίκα ή ερωμένη) πόρνη

Άλλες μορφές

• πολτική

Κλιτικοί τύποι

• πολιτικές (ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού)

Συνώνυμα

• κούρβα
• πουτάνα

Συγγενικά

• πολιτικαδάκιν
• πολιτικαρεῖον
• πολιτικοπούλα
• πολιτικοσύνη

Δείτε επίσης

• στα κυπριακά: πολιτιτζή
• στα νέα ελληνικά: πολιτική, πολιτικιά, πολτίκω, πουλ'τίκου (ιδιωματικό)

Πηγές

• Δημώδης Γραμματεία στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2015. Από τον Διγενή Ακρίτη (12ος αιώνας) έως την πτώση της Κρήτης (1669)
• σελ.122, Τόμος 17 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	πολιτική	αἱ	πολιτικαί
γενική	τῆς	πολιτικῆς	τῶν	πολιτικῶν
δοτική	τῇ	πολιτικῇ	ταῖς	πολιτικαῖς
αιτιατική	τὴν	πολιτικήν	τὰς	πολιτικᾱ́ς
κλητική ὦ!		πολιτική		πολιτικαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πολιτικᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		πολιτικαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία 1

πολιτική < ουσιαστικοποιημένο θηλυκό του επιθέτου πολιτικός

Ουσιαστικό

πολιτική, -ῆς θηλυκό

1. η τέχνη της διακυβέρνησης, η επιστήμη των πολιτικών θεσμών

   ※  4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Ἠθικὰ Νικομάχεια, 10, 1181a

   οἱ δὲ νόμοι τῆς πολιτικῆς ἔργοις ἐοίκασιν·

   Οι νόμοι, τώρα, μοιάζουν να είναι τα «έργα» της πολιτικής τέχνης.

   Μετάφραση (2006): Δημήτριος Λυπουρλής, Θεσσαλονίκη:Ζήτρος @greek‑language.gr

2. (ελληνιστική σημασία) παλλακίδα, εταίρα, ερωμένη

   ※  4ος κε αιώνας, ⌘ P.Oxy. 6 903, στ. 37, (36-37), @papyri.info

   καὶ ἔμεινεν λέγων ὅτι μετὰ μηναν(*)
   λαμβάνω πολιτ\ικ/ὴν ἐμαυτῷ. ταῦτα δὲ οἶδεν ὁ θ(εός).

   και επέμεινε λέγοντας ότι: μετά από ένα μήνα
   θα πάρω παλλακίδα για τον εαυτό μου. Αυτά γνωρίζει ο θεός [ότι είναι αλήθεια].

   Μετάφραση λέξεων: Βικιλεξικό.

Ετυμολογία 2

πολιτική: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος επιθέτου

πολιτική

• ονομαστική και κλητική ενικού, θηλυκού γένους (πολιτική) του πολιτικός

Πηγές

• πολιτικός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πολιτικός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.