στέγη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	στέγη	οι	στέγες
γενική	της	στέγης	των	στεγών
αιτιατική	τη	στέγη	τις	στέγες
κλητική		στέγη		στέγες
Κατηγορία όπως «νίκη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στέγη < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική στέγη

Σπίτι με ξύλινη στέγη.

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈste.ʝi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : στέ‐γη

Ουσιαστικό

στέγη θηλυκό

1. (αρχιτεκτονική) η οριζόντια ή επικλινής επιφάνεια που καλύπτει κάποιο κτίσμα και μπορεί να αποτελείται από πλάκες, κεραμίδια, μπετόν κ.λπ.

   ≈ συνώνυμα: σκεπή

2. (συνεκδοχικά) το σπίτι, η κατοικία
3. (μεταφορικά) η εταιρεία ή ο οργανισμός που έχει ένα ορισμένο σκοπό να προωθήσει και να προστατεύσει

   ⮡  Tο περιοδικό μας προσφέρει στέγη σε νέους λογοτέχνες.

4. ο χώρος που παρέχεται για την εξυπηρέτηση μιας ορισμένης, επαγγελματικής συνήθως, ανάγκης

   ⮡  Αυτή είναι η θεατρική στέγη του γνωστού σκηνοθέτη και ηθοποιού.

Εκφράσεις

• η Στέγη του κόσμου: το Θιβέτ, διότι αποτελεί το μεγαλύτερη σε ύψος οροπέδιο της Γης

Συγγενικά

• στεγάζω & συγγενικά
• στεγανός
• στέγαση
• στεγάσιμος
• στέγασμα
• στεγαστικός
• στέγαστρο
• στεγνός & συγγενικά

Σύνθετα

• άστεγος
• στεγανόποδο
• στεγανοποιώ

Μεταφράσεις

    επιφάνεια που καλύπτει κάποιο κτίσμα

αγγλικά : roof (en)

    που έχει ένα ορισμένο σκοπό να προωθήσει

αγγλικά : shelter (en)

    που παρέχεται για την εξυπηρέτηση μιας ορισμένης ανάγκης

αγγλικά : home (en)

Μεταφράσεις προς κατάταξη κατά έννοια

• γαλλικά : couvert ^(fr), toit ^(fr), toiture ^(fr)
• γερμανικά : Decke ^(de)
• ισπανικά : tejado ^(es), techo ^(es)

Πηγές

• στέγη - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• στέγη - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	στέγη	αἱ	στέγαι
γενική	τῆς	στέγης	τῶν	στεγῶν
δοτική	τῇ	στέγῃ	ταῖς	στέγαις
αιτιατική	τὴν	στέγην	τὰς	στέγᾱς
κλητική ὦ!		στέγη		στέγαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στέγᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		στέγαιν
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'βελόνη' όπως «βελόνη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στέγη < στέγ(ω) + -η

→ ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• στέγη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• στέγη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.