πλάκα

Δείτε επίσης : Πλάκα, πλακά

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	πλάκα	οι	πλάκες
γενική	της	πλάκας	των	πλακών
αιτιατική	την	πλάκα	τις	πλάκες
κλητική		πλάκα		πλάκες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

πλάκα < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική πλάκα < αρχαία ελληνική πλάξ

πλάκα θηλυκό

μεγάλο επίπεδο κομμάτι με ομοιόμορφο πάχος από πέτρα, μέταλλο, ξύλο και παρόμοια σκληρά υλικά
κομμάτι σταθερών διαστάσεων ενός προϊόντος (π.χ. σαπούνι, βούτυρο ή σοκολάτα)
οροφή (ή δάπεδο ορόφου) από τσιμέντο
μεγάλης έκτασης τμήμα της λιθόσφαιρας
χαρακτηρισμός για οτιδήποτε είναι επίπεδο και σκληρό
⮡ είναι πολύ γυμνασμένος· πλάκα η κοιλιά του
(παρωχημένο) δίσκος μουσικής (γραμμοφώνου)
※ Τέτοιες μέρες το γραμμόφωνο ή δεν έπαιζε καθόλου ή έπαιζε συνεχώς την ίδια πλάκα. (Κώστας Ταχτσής (1972). συλλογή διηγημάτων Τα ρέστα)
ακτινογραφία
※ Μου έβγαλαν πλάκες στα γόνατα, στη λεκάνη, στο στήθος, στο κρανίο. (Θανάσης Βαλτινός, Ο γύψος. Συλλογή διηγημάτων Δεκαοχτώ κείμενα. Αθήνα: Κέδρος, 1970)
αστείο, πείραγμα
(χυδαίο) γυναίκα με μικρό στήθος

πλάκα