πάροικος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	πάροικος	οι	πάροικοι
γενική	του/της του	παροίκου πάροικου	των	παροίκων
αιτιατική	τον/την	πάροικο	τους/τις τους	παροίκους πάροικους
κλητική		πάροικε		πάροικοι
Οι δεύτεροι τύποι, μόνον για το αρσενικό.
Κατηγορία όπως «κάτοικος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πάροικος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή πάροικος (που μένει προσωρινά σε ξένη χώρα) < αρχαία ελληνική πάροικος (γειτονικός) . Δείτε και οἰκία. Συγχρονικά αναλύεται σε πάρ- + οικ(ία + -ος.

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈpa.ɾi.kos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πά‐ροι‐κος

Ουσιαστικό

πάροικος αρσενικό ή θηλυκό

1. που μένει κοντά ή δίπλα σε κάποιον άλλο

   ≈ συνώνυμα: γείτονας

2. αλλοδαπός που κατοικεί μόνιμα σε μια ξένη χώρα (ενίοτε χωρίς να έχει πολιτικά δικαιώματα)
3. αγρότης που εξαρτάται από κάποιον ισχυρό γαιοκτήμονα

Συγγενικά

• δουλοπαροικία
• δουλοπάροικος
• παροίκηση
• παροικία
• παροικιακός
• παροικίζω
• παροικούντες
• παροικώ

→ και δείτε τις λέξεις παρά και οίκος

Μεταφράσεις

    πάροικος

αγγλικά : partial (en), sojourner (en)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	πάροικος	τὸ	πάροικον
γενική	τοῦ/τῆς	παροίκου	τοῦ	παροίκου
δοτική	τῷ/τῇ	παροίκῳ	τῷ	παροίκῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	πάροικον	τὸ	πάροικον
κλητική ὦ!		πάροικε		πάροικον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	πάροικοι	τὰ	πάροικᾰ
γενική	τῶν	παροίκων	τῶν	παροίκων
δοτική	τοῖς/ταῖς	παροίκοις	τοῖς	παροίκοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	παροίκους	τὰ	πάροικᾰ
κλητική ὦ!		πάροικοι		πάροικᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	παροίκω	τὼ	παροίκω
γεν-δοτ	τοῖν	παροίκοιν	τοῖν	παροίκοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

πάροικος < πάρ- + οἰκ(ία + -ος.

Επίθετο

πάροικος, -ος, -ον

1. γειτονικός, αυτός που μένει κοντά με κάποιον άλλο
2. (ελληνιστική κοινή) ξένος, αυτός που κατοικεί προσωρινά σε μια χώρα

Συγγενικά

• παροικέω
• παροίκησις
• παροικία
• παροικικός
• παροικίς
• παροικίζω

Σύνθετα

• συμπάροικος