οἶκος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός	Δυϊκός	Πληθυντικός
Ονομαστική	οἶκος	οἴκω	οἶκοι
Γενική	οἴκου	οἴκοιν	οἴκων
Δοτική	οἴκῳ	οἴκοιν	οἴκοις
Αιτιατική	οἶκον	οἴκω	οἴκους
Κλητική	οἶκε	οἴκω	οἶκοι

Ετυμολογία

οἶκος < ϝοῖκος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *woyḱos / *wéyḱs. Συγγενές με το λατινικό vicus (συγκρότημα κατοικιών) και το (σανσκριτικά) विश् (viś), वेश (veśa: οικία)

Ουσιαστικό

οἶκος αρσενικό

1. σπίτι, κατοικία, τόπος διαμονής
2. μέρος ενός σπιτιού, δωμάτιο
3. για τους θεούς ο ναός
4. για ζώα η φωλιά, ο στάβλος κλπ
5. το νοικοκυριό, η περιουσία μιας οικογένειας
6. η οικογένεια

• Λουκιανός, «Περί του οίκου»

Συγγενικές λέξεις

• οἴκοι επίρρημα, στο σπίτι, στην πατρίδα
• οἴκαδε στο σπίτι, προς το σπίτι, προς την πατρίδα
• οἴκοθεν εκ του οίκου
• οἴκοθι στο σπίτι, κατ΄ οίκον
• οἰκόνδε προς το σπίτι, στο σπίτι
• οἰκία
• το οἰκίον
• οἰκίδιον
• οἰκίσκος
• οἰκίζω
• οἰκεῖος,α,ον και ος,ος,ον και ιωνικός τύπος οἰκήιος,η,ον
• οἰκέτης
• οἰκετεύω
• οἰκετεία
• οἰκετικός, ή, όν
• οἰκειότης
• οἰκειόω
• οἰκέω
• οἰκουμένη
• οἰκεύς
• οἴκημα
• οἴκησις
• οἴκισις
• οἰκισμός
• οἰκητήρ
• οἰκιστήρ
• οἰκήτωρ
• οἰκητής
• οἰκιστής
• οἰκείωσις
• οἰκειωτικός, ή, όν

Σύνθετα

• οἰκειοπραγία
• οἰκογενής,ής,ές ( + γίγνομαι)
• οἰκοδόμος
• οἰκοδομέω
• οἰκοδόμημα
• οἰκοδόμησις
• οἰκοδομία
• οἰκοδομή
• οἰκοδομητέον
• οἰκοδομητικός,ή,όν
• οἰκοδομικός,ή,όν
• οἰκονόμος ( + νέμω)
• οἰκονομία και οἰκονομέω
• οἰκονομικός,ή,όν
• οἰκόπεδον ( + πέδον)
• οἰκοποιός,ός, όν ( + ποιέω)
• οἰκόσιτος,ος,ον ( + σῖτος)
• οἰκότριψ ( + τρίβω)
• οἰκουρός ( + οὖρος, φύλακας)
• οἰκουρέω
• οἰκούρημα
• οἰκουρία
• οἰκούριος, ος, ον
• οἰκοφθόρος ( + φθείρω)
• οἰκοφθορέω
• οἰκοφθορία
• οἰκοφύλαξ
• οἰκωφελής, ής, ές
• οἰκωφελία