οἰκιστήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	οἰκιστηρ-
ονομαστική	ὁ	οἰκιστήρ	οἱ	οἰκιστῆρες
γενική	τοῦ	οἰκιστῆρος	τῶν	οἰκιστήρων
δοτική	τῷ	οἰκιστῆρῐ	τοῖς	οἰκιστῆρσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	οἰκιστῆρᾰ	τοὺς	οἰκιστῆρᾰς
κλητική ὦ!		οἰκιστήρ		οἰκιστῆρες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		οἰκιστῆρε
γεν-δοτ	τοῖν		οἰκιστήροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κλητήρ' όπως «κλητήρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

οἰκιστήρ < οἰκίζω, οἰκισ- + -τήρ

Ουσιαστικό

οἰκιστήρ αρσενικό

1. ο αρχηγός των εποίκων, ο επικεφαλής της νέας αποικίας
2. ο ιδρυτής πόλεως

Συνώνυμα

• οἰκιστής

Σύνθετα

• συνοικιστήρ

Πηγές

• οἰκιστήρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• οἰκιστήρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.