οἰκογενής

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	οἰκογενής	τὸ	οἰκογενές
γενική	τοῦ/τῆς	οἰκογενοῦς	τοῦ	οἰκογενοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	οἰκογενεῖ	τῷ	οἰκογενεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	οἰκογενῆ	τὸ	οἰκογενές
κλητική ὦ!		οἰκογενές		οἰκογενές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	οἰκογενεῖς	τὰ	οἰκογενῆ
γενική	τῶν	οἰκογενῶν	τῶν	οἰκογενῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	οἰκογενέσῐ(ν)	τοῖς	οἰκογενέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	οἰκογενεῖς	τὰ	οἰκογενῆ
κλητική ὦ!		οἰκογενεῖς		οἰκογενῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	οἰκογενεῖ	τὼ	οἰκογενεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	οἰκογενοῖν	τοῖν	οἰκογενοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

οἰκογενής < (οἶκος) οἰκο- + -γενής (γίγνομαι)

Επίθετο

οἰκογενής, -ής, -ές

• (για δούλους) που γεννήθηκε και ανατράφηκε στο σπίτι

Συγγενικά

• οἰκογένεια (ελληνιστική κοινή)

Πηγές

• οἰκογενής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• οἰκογενής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.