οἰκέτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	οἰκέτης	οἱ	οἰκέται
γενική	τοῦ	οἰκέτου	τῶν	οἰκετῶν
δοτική	τῷ	οἰκέτῃ	τοῖς	οἰκέταις
αιτιατική	τὸν	οἰκέτην	τοὺς	οἰκέτᾱς
κλητική ὦ!		οἰκέτᾰ		οἰκέται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		οἰκέτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		οἰκέταιν
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

οἰκέτης < οικέω + -έτης • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

οἰκέτης (θηλυκό οἰκέτις, ελληνιστική κοινή)

1. οικιακός δούλος, υπηρέτης
2. (στον πληθυντικό) οἱ οἰκέται όλη η οικογένεια, τα γυναικόπαιδα

   ≈ συνώνυμα: οἰκετεία

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

→ και δείτε τη λέξη οἶκος

Δείτε επίσης

• λατινικά : lictor ^(la)

Πηγές

• οἰκέτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• οἰκέτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.