ικέτης

Ελληνικά (el)

Ετυμολογία

ικέτης < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἱκέτης

Προφορά

ΔΦΑ : /iˈce.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ι‐κέ‐της

Ουσιαστικό

ικέτης αρσενικό (θηλυκό ικέτιδα, ικέτισσα)

1. (στην αρχαία Ελλάδα) αυτός που κατέφευγε σε έναν ιερό χώρο ζητώντας άσυλο
2. αυτός που προσπέφτει σε κάποιον και ικετεύει για προστασία ή βοήθεια

Συγγενικές λέξεις

• ικεσία
• ικετευτικός
• ικετεύω
• καθικέτευση
• καθικετεύω

Μεταφράσεις

    ικέτης

ισπανικά : suplicante (es), peticionario (es)