ικέτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ικέτης	οι	ικέτες
γενική	του	ικέτη	των	ικετών
αιτιατική	τον	ικέτη	τους	ικέτες
κλητική		ικέτη		ικέτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ικέτης < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἱκέτης

Προφορά

ΔΦΑ : /iˈce.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ι‐κέ‐της

Ουσιαστικό

ικέτης αρσενικό (θηλυκό ικέτιδα, ικέτισσα)

1. (στην αρχαία Ελλάδα) αυτός που κατέφευγε σε έναν ιερό χώρο ζητώντας άσυλο
2. αυτός που προσπέφτει σε κάποιον και ικετεύει για προστασία ή βοήθεια

Συγγενικά

• ικεσία
• ικετευτικός
• ικετεύω
• καθικέτευση
• καθικετεύω

Μεταφράσεις

    ικέτης

γαλλικά : suppliant (fr) ισπανικά : suplicante (es), peticionario (es)