κινέω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

κινέω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ḱey-

Ρήμα

κινέω

1. κάνω κάτι να κινηθεί, σπρώχνω, ανακινώ,
2. διαταράσσω, διεγείρω ωθώ, παρακινώ, παρορμώ κάποιον σε ενέργεια, παράγω, προκαλώ

Άλλες μορφές

• κινῶ (συνηρημένο)

Συγγενικές λέξεις

• κινηθμός (η κίνηση)
• τό κίνημα
• ἡ κίνησις,-εως
• ὁ κινητήρ,-ῆρος
• τό κινητέον
• κινητής-οῦ
• κινητήριος,α,ον
• κινητικός,ή,όν
• κινητός,ή,όν
• το κίνητρον (π.χ. η κουτάλα, ο μοχλός)
• κινητέος,α,ον

Σύνθετα

• ἀνακινέω-ῶ
• διακινέω-ῶ
• μετακινέω-ῶ
• παρακινέω-ῶ
• προκινέω-ῶ
• συγκινέω-ῶ
• ὑποκινέω-ῶ
• ἀντικινέω-ῶ
• αὐτοκινέω-ῶ
• ἐγκινέομαι
• ἐκκινέω-ῶ
• ἐπικινέω-ῶ
• κατακινέω-ῶ
• περικινέω-ῶ
• προσκινέομαι

Κλίση

• → λείπει η κλίση

Πηγές

• «κινέω» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «κινέω» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.