ἐκκινέω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἐκκινέω < ἐκ- + κινέω / κινῶ < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ḱey-

Ρήμα

ἐκκῑνέω, ἐκκινῶ

1. μετακινώ ή προκαλώ τη μετακίνηση κάποιου
2. (μεταφορικά) προκαλώ
3. ἐκκινέομαι: (ελληνιστική κοινή) συνταράσσομαι

Κλίση

• → λείπει η κλίση

Πηγές

• ἐκκινέω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐκκινέω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.