ἀεικίνητος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἀεικίνητος < ἀεί + κινῶ + -τος

Επίθετο

ἀεικίνητος, -ος, -ον

• που βρίσκεται σε αέναη κίνηση

Ψυχὴ πᾶσα ἀθάνατος. Τὸ γὰρ ἀεικίνητον ἀθάνατον (Πλάτων, Φαῖδρος, 245c)