διακίνησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διακίνησῐς	αἱ	διακινήσεις
γενική	τῆς	διακινήσεως	τῶν	διακινήσεων
δοτική	τῇ	διακινήσει	ταῖς	διακινήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διακίνησῐν	τὰς	διακινήσεις
κλητική ὦ!		διακίνησῐ		διακινήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διακινήσει
γεν-δοτ	τοῖν		διακινησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διακίνησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική διακινέω / διακινῶ, διακινη- + -σις (-ησις). Μορφολογικά αναλύεται σε δια- + κίνησις

Ουσιαστικό

διακίνησις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• ελαφριά κίνηση

Συγγενικά

• διακίνημα (ιατρική)

→ και δείτε τις λέξεις διά και κινέω

Δείτε επίσης

• και στην καθαρεύουσα διακίνησις: η διακίνηση

Πηγές

• διακίνησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• διακίνησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.