διακίνημα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	διακίνημα	τα	διακινήματα
γενική	του	διακινήματος	των	διακινημάτων
αιτιατική	το	διακίνημα	τα	διακινήματα
κλητική		διακίνημα		διακινήματα
Κατηγορία όπως «όνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διακίνημα < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή διακίνημα < αρχαία ελληνική διακινέω / διακινῶ < κινέω / κινῶ < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ḱey-. Μορφολογικά, δια- + κίνημα (κίνηση)

Προφορά

ΔΦΑ : /ði̯aˈci.ni.ma/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐α‐κί‐νη‐μα

Ουσιαστικό

διακίνημα ουδέτερο

• (λόγιο, ιατρική) εκτροπή οστού, ελαφρό στραμπούληγμα

  ≈ συνώνυμα: εξάρθρημα

Μεταφράσεις

    διακίνημα

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

διακίνημα < → λείπει η ετυμολογία δια-

Ουσιαστικό

διακίνημα ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) → ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• διακίνημα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.