εραστής

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	εραστής	εραστές
γενική	εραστή	εραστών
αιτιατική	εραστή	εραστές
κλητική	εραστή	εραστές

Ετυμολογία

εραστής < αρχαία ελληνική ἐραστής < ἐράω / ἐρῶ ((σημασιολογικό δάνειο) γαλλική amant)

Ουσιαστικό

εραστής αρσενικό (και ενίοτε θηλυκό) (θηλυκό: εράστρια, ερωμένη)

1. που διατηρεί παράνομες ή ανεπίσημες σχέσεις με κάποιο άτομο

   συνώνυμα: αγαπητικός / αγαπητικιά, γκόμενος / γκόμενα, ερωμένος / ερωμένη

2. που αγαπάει κάποιο άτομο
3. (κατ’ επέκταση) που αγαπάει πολύ κάτι

   Είναι περιβόλι ο Τάσος, έξω καρδιά, εραστής μιας τέχνης που ελάχιστοι την κατέχουν πια. (*)

4. που δραστηριοποιείται έντονα στον σεξουαλικό τομέα

   Σαν γνήσιος λατίνος εραστής, την αδυναμία του για το ωραίο φύλο ουδέποτε την έκρυψε. Θαυμάζει την ομορφιά και το φωνάζει, αρνείται όμως κατηγορηματικά την οποιαδήποτε παρεκτροπή. (*)

Μεταφράσεις

    εραστής

αγγλικά : lover (en) γαλλικά : amant (fr) εσπεράντο : amanto (eo) ισπανικά : amante (es) ιταλικά : amante (it)

ουγγρικά : szerető (hu) πολωνικά : kochanek (pl) πορτογαλικά : amante (pt) σουηδικά : älskare (sv) τσεχικά : milenec (cs) φινλανδικά : rakastaja (fi)