χωριάτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	χωριάτης	οι	χωριάτες
γενική	του	χωριάτη	των	χωριατών
αιτιατική	τον	χωριάτη	τους	χωριάτες
κλητική		χωριάτη		χωριάτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

χωριάτης < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική χωριάτης < χωριό < αρχαία ελληνική χωρίον < χῶρος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ǵʰeh₁ro- (εγκαταλειμμένος, έρημος)

Προφορά

ΔΦΑ : /xoɾˈʝa.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : χω‐ριά‐της

Ουσιαστικό

χωριάτης αρσενικό (θηλυκό χωριάτισσα ή χωριάτα)

1. που κατοικεί σε χωριό

   ≈ συνώνυμα: χωρικός

2. (κατ’ επέκταση, μειωτικό) που η συμπεριφορά του και οι τρόποι του φαίνονται απότομοι και μη εξευγενισμένοι

   ≈ συνώνυμα: ακαλλιέργητος, χοντράνθρωπος

Συγγενικά

• αρχοντοχωριάτης
• αρχοντοχωριατιά
• αρχοντοχωριάτικα
• αρχοντοχωριάτικος
• αρχοντοχωριατισμός
• αρχοντοχωριάτισσα
• αφεντοχωριάτης
• χωριάτα
• χωριατάκι
• χωριατάκος
• χωριάτικα
• χωριάτικος
• χωριάτισσα
• χωριατομάνι
• χωριατόπαιδο
• χωριατοπούλα
• χωριατόπουλο
• χωριατόσπιτο
• χωριατοφέρνω
• → δείτε τις λέξεις χωριό και χώρος

Παροιμίες

• δώσε θάρρος στο χωριάτη να σ' ανέβει στο κρεβάτι

Μεταφράσεις

    που ζει σε χωριό

αγγλικά : villager (en), countryman (en) γαλλικά : villageois (fr) εσπεράντο : vilaĝano (eo) ισπανικά : aldeano (es) πολωνικά : chłop (pl), wieśniak (pl)

    που φέρεται σαν χωριάτης

αγγλικά : country bumpkin (en), yokel (en) γαλλικά : rustre (fr)