μάντης

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	μάντης	μάντεις
γενική	μάντη	μάντεων
αιτιατική	μάντη	μάντεις
κλητική	μάντη	μάντεις

Ετυμολογία

μάντης < αρχαία ελληνική μάντις

Ουσιαστικό

μάντης αρσενικό, μάντισσα θηλυκό

1. στην αρχαιότητα, πρόσωπο με ιερή ιδιότητα που ερμήνευε τα σημάδια που πίστευαν ότι έστελναν οι θεοί και έδινε χρησμούς
2. (κυπριακή διάλεκτος) (σκωπτικά) άτομο που κατάγεται από την πόλη της Λάρνακας

Εκφράσεις

• μάντης είσαι;: ειρωνική φράση που λέγεται όταν κάποιος βρίσκει την απάντηση σε κάτι το προφανές

Συνώνυμα

• προφήτης

Συγγενικές λέξεις

• μαντείο
• μαντικός
• μαντική
• μάντευμα
• μαντεύω

Σύνθετα

• χειρομάντης

Μεταφράσεις

    μάντης

αγγλικά : oracle (en), seer (en) γαλλικά : devin (fr) εσπεράντο : antaŭdiristo (eo)

τουρκικά : kâhin (tr)