προμάντευμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	προμάντευμᾰ	τὰ	προμαντεύμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	προμαντεύμᾰτος	τῶν	προμαντευμᾰ́των
δοτική	τῷ	προμαντεύμᾰτῐ	τοῖς	προμαντεύμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	προμάντευμᾰ	τὰ	προμαντεύμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		προμάντευμᾰ		προμαντεύμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προμαντεύμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		προμαντευμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προμάντευμα (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική προ- + μάντευμα

Ουσιαστικό

προμάντευμα, -ατος ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) προμάντεμα

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις πρό, μαντεύω και μάντις

Πηγές

• προμάντευμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.