ωραίος

Δείτε επίσης : ὡραῖος

Νέα ελληνικά (el)Επεξεργασία

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	ωραίος	η	ωραία	το	ωραίο
γενική	του	ωραίου	της	ωραίας	του	ωραίου
αιτιατική	τον	ωραίο	την	ωραία	το	ωραίο
κλητική		ωραίε		ωραία		ωραίο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	ωραίοι	οι	ωραίες	τα	ωραία
γενική	των	ωραίων	των	ωραίων	των	ωραίων
αιτιατική	τους	ωραίους	τις	ωραίες	τα	ωραία
κλητική		ωραίοι		ωραίες		ωραία
ομάδα 'ωραίος', Κατηγορία όπως «ωραίος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

ωραίος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ὡραῖος (όμορφος) < αρχαία σημασία: αυτός που είναι στην ώρα του, στην κατάλληλη στιγμή < ὥρα + κατάληξη -ιος^[1] & σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική beau^[2]

που έχει αρεστά χαρακτηριστικά
≈ συνώνυμα: ευειδής, καλλίγραμμος, κομψός, όμορφος
που προκαλεί ευχάριστη αίσθηση
≈ συνώνυμα: φίνος
που προκαλεί θαυμασμό ή ενδιαφέρον
που σχετίζεται με ευχάριστες εμπειρίες
(για τον καιρό, καιρικές συνθήκες) που είναι ευχάριστος

όπως ενδεικτικά:

ωραίος

↑ Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
↑ ωραίος - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής. (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.