στρατιώτης

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	στρατιώτης	στρατιώτες
γενική	στρατιώτη	στρατιωτών
αιτιατική	στρατιώτη	στρατιώτες
κλητική	στρατιώτη	στρατιώτες

Ετυμολογία

στρατιώτης < αρχαία ελληνική στρατιώτης

Προφορά

ΔΦΑ : /stɾa.ti.ˈɔ.tis/

Ουσιαστικό

στρατιώτης αρσενικό

1. κάποιος που υπηρετεί στο στρατό (κυρίως στο στρατό ξηράς) και έχει τον κατώτατο βαθμό στη στρατιωτική ιεραρχία

   φαντάρος (οικείο)

2. (ειδικότερα) πολίτης που υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία

   συνώνυμα: φαντάρος

3. (κατ’ επέκταση) οποιοσδήποτε στρατιωτικός, ανεξαρτήτως βαθμού (με την έννοια ότι η στρατιωτική του υπηρεσία έχει γι' αυτόν πολύ μεγάλη σημασία)
4. το απλό πιόνι στο σκάκι

Συγγενικές λέξεις

• στρατός
• στρατιωτικός
• στρατιωτίνα

Μεταφράσεις

    στρατιώτης

αγγλικά : soldier (en) γαλλικά : soldat (fr) ισπανικά : soldado (es), militar (es)

πολωνικά : żołnierz (pl) τουρκικά : asker (tr) φινλανδικά : sotilas (fi)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός	Δυϊκός	Πληθυντικός
Ονομαστική	στρατιώτης	στρατιώτα	στρατιῶται
Γενική	στρατιώτου	στρατιώταιν	στρατιωτῶν
Δοτική	στρατιώτῃ	στρατιώταιν	στρατιώταις
Αιτιατική	στρατιώτην	στρατιώτα	στρατιώτας
Κλητική	στρατιῶτα	στρατιώτα	στρατιῶται

Ετυμολογία

στρατιώτης < στρατ(ός) + -ιώτης

Ουσιαστικό

στρατιώτης αρσενικό

1. πολίτης σε στρατιωτική υπηρεσία
2. (γενικότερα) στρατιώτης, πολεμιστής
3. (μεταγενέστερη ελληνική ) μισθοφόρος
4. ποτάμιος στρατιώτης: αιγυπτιακό υδρόβιο φυτό

Παράγωγες λέξεις

• στρατιωτικός
• στρατιῶτις

Πηγές

• στρατιώτης στην Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• στρατιώτης στο ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.