ἡμιστρατιώτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἡμιστρατιώτης	οἱ	ἡμιστρατιῶται
γενική	τοῦ	ἡμιστρατιώτου	τῶν	ἡμιστρατιωτῶν
δοτική	τῷ	ἡμιστρατιώτῃ	τοῖς	ἡμιστρατιώταις
αιτιατική	τὸν	ἡμιστρατιώτην	τοὺς	ἡμιστρατιώτᾱς
κλητική ὦ!		ἡμιστρατιῶτᾰ		ἡμιστρατιῶται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἡμιστρατιώτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἡμιστρατιώταιν
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἡμιστρατιώτης < ἡμι- + στρατιώτης

Ουσιαστικό

ἡμιστρατιώτης αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• (στρατιωτικός όρος) που είναι κατά το ήμισυ στρατιώτης

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη στρατιώτης

Πηγές

• ἡμιστρατιώτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἡμιστρατιώτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.