φαντάρος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	φαντάρος	οι	φαντάροι
γενική	του	φαντάρου	των	φαντάρων
αιτιατική	τον	φαντάρο	τους	φαντάρους
κλητική		φαντάρε		φαντάροι
Κατηγορία όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

φαντάρος < φάντ(ης) + -άρος < ιταλική fante < ισπανική infante < λατινική infans

φαντάρος αρσενικό

(στρατιωτικός όρος) όποιος υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία ως κληρωτός με τον βαθμό του στρατιώτη ή του έφεδρου υπαξιωματικού. Αναφέρεται κυρίως σε όσους υπηρετούν στον στρατό ξηράς.

είδε τον Χριστό φαντάρο: (λαϊκότροπο) περιγραφή δυνατού χαστουκιού ή δυσκολιών που συναντά κάποιος

φαντάρος