μιγάς

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	μιγάς	οι	μιγάδες
γενική	του	μιγά	των	μιγάδων
αιτιατική	τον	μιγά	τους	μιγάδες
κλητική		μιγά		μιγάδες
Κλίση κατά το Λεξικό Τριανταφυλλίδη. Δείτε και τις κλίσεις: ο/η μιγάς (κοινού γένους), «ο μιγάδας» και «η μιγάδα».
Κατηγορία όπως «ψαράς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	μιγάς	οι	μιγάδες
γενική	του/της	μιγάδος	των	μιγάδων
αιτιατική	τον/τη	μιγάδα	τους/τις	μιγάδες
κλητική		μιγάς		μιγάδες
Καθαρεύσουα, ιδιόκλιτο, με κάποιους τύπους από την αρχαία κλίση μιγάς. Συγκρίνετε με τις κλίσεις «ο μιγάδας» και «η μιγάδα».
όπως «αρχαιόκλιτα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μιγάς < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή μιγάς (μισός έλληνας, μισός ξένος) < αρχαία ελληνική μιγάς (ανάκατος) < μ(ε)ίγνυμι < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *meyḱ-, *meyǵ- (αναμειγνύω)

• για τον θρησκευτικό όρο < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική μιγάς < ελληνιστική κοινή μιγάς < αρχαία ελληνική μιγάς

Προφορά

ΔΦΑ : /miˈɣas/

τυπογραφικός συλλαβισμός : μι‐γάς

Ουσιαστικό

μιγάς αρσενικό ή θηλυκό (και αρσενικό μιγάδας, θηλυκό μιγάδα)

1. (για ανθρώπους, ζώα, φυτά) που οι γονείς του/της προέρχονται από διαφορετικές μεταξύ τους φυλές

   άλλες μορφές: μιγάδας

   ≈ συνώνυμα: πολυφυλετικός

2. (μαθηματικά) μιγαδικός
3. (θρησκεία) μοναχός που μονάζει σε κοινόβιο

   ≈ συνώνυμα: κοινοβιάτης

   ≠ αντώνυμα: αναχωρητής

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη μειγνύω

Μεταφράσεις

    μιγάς

γαλλικά : métis (fr) → δείτε τις λέξεις μιγάδας, μιγαδικός και κοινοβιάτης

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

μιγάς < ελληνιστική κοινή μιγάς < αρχαία ελληνική μιγάς < μείγνυμι < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *meyḱ-, *meyǵ- (αναμειγνύω)

Ουσιαστικό

μιγάς αρσενικό ή θηλυκό

1. μιγάδας
2. (θρησκεία) κοινοβιάτης μοναχός, μιγάς

Πηγές

• μιγάς - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	μιγάς	οἱ/αἱ	μιγάδες
γενική	τοῦ/τῆς	μιγάδος	τῶν	μιγάδων
δοτική	τῷ/τῇ	μιγάδῐ	τοῖς/ταῖς	μιγάσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν/τὴν	μιγάδᾰ	τοὺς/τὰς	μιγάδᾰς
κλητική ὦ!		μιγάς		μιγάδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μιγάδε
γεν-δοτ	τοῖν		μιγάδοιν
Με βραχύ άλφα στο θέμα -άς, -άδος.
3η κλίση, Κατηγορία 'δεκάς' όπως «φυγάς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μιγάς < μ(ε)ίγνυμι < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *meyḱ-, *meyǵ- (αναμειγνύω)

Ουσιαστικό

μιγάς αρσενικό ή θηλυκό (και ως επίθετο)

1. ανακατεμένος
2. (ελληνιστική σημασία) μισός Έλληνας και μισός ξένος («βάρβαρος»)

   ≈ συνώνυμα: μιξοβάρβαρος

Πηγές

• μιγάς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μιγάς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.