μετάπτωση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	μετάπτωση	οι	μεταπτώσεις
γενική	της	μετάπτωσης*	των	μεταπτώσεων
αιτιατική	τη	μετάπτωση	τις	μεταπτώσεις
κλητική		μετάπτωση		μεταπτώσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, μεταπτώσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μετάπτωση < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική μετάπτω(σις) + -ση < μετά- + πτῶσις (ο όρος της γραμματικής, ελληνιστικός^[1])

Προφορά

ΔΦΑ : /meˈta.pto.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : με‐τά‐πτω‐ση

Ουσιαστικό

μετάπτωση θηλυκό

αιφνίδια μεταβολή κατάστασης, θέσης ή ιδιότητας
ο καιρός έχει μεταπτώσεις: πότε κρύο, πότε ζέστη

ψυχολογικές μεταπτώσεις
(γλωσσολογία) η μεταβολή (κατά την παραγωγή ή σύνθεση), μιας λέξης^[1] ή ειδικότερα ενός φωνήεντος ή μιας διφθόγγου σε μια ρίζα, ή θέμα ή και πρόσφυμα, είτε ποσοτική (βραχύ ↔&nbspm;μακρό), είτε ποιοτική (βραχύ ↔ βραχύ)
ποιοτική μετάπτωση: π.χ. λέγω - λόγος

ποσοτική μετάπτωση: π.χ. φρένα - σώφρων, ελλείπω - ελλῐπής

→ δείτε τον όρο μεταπτωτική βαθμίδα & πάθη φθόγγων
(φυσική) η κίνηση που κάνει ο άξονας περιστροφής ενός αντικειμένου το οποίο περιστρέφεται
(φυσική) μεταπτώσεις σε ένα κβαντικό σύστημα
(χημεία) χαρακτηρισμός ομάδας μεταλλικών χημικών στοιχείων
στοιχεία μετάπτωσης

→ δείτε επίσης τους εξωτερικούς συνδέσμους
(αστρονομία) η μετάπτωση του άξονα ενός ουράνιου σώματος προέρχεται από τη βαρύτητα και είναι η αργή και συνεχής αλλαγή κατεύθυνσης του άξονά περιστροφής του
μεταπτώσεις ισημεριών
(γεωλογία) χαρακτηρισμός ρηγμάτων στο στερεό φλοιό της γης