πίπτω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

πίπτω, ήδη ομηρικό < πι- (με αναδιπλασιασμό ενεστωτικό) + πτ- < ρίζα πετ- (όπως πέτομαι) <πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *peth₂- (πετάω) + κατάληξη -ω

Ρήμα

πίπτω (θεωρείται και παθητικό του βάλλω)

1. πέφτω κάτω, καταβάλλομαι, ρίπτομαι

   ※  8ος αιώνας πκε - ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 5 (ε. Ἀπόπλους Ὀδυσσέως παρὰ Καλυψοῦς.), στίχ. 315

2. πέφτω πάνω σε κάποιον, επιτίθεμαι
3. πέφτω νεκρός στη μάχη, φονεύομαι
4. εντάσσομαι σε μια κατηγορία, εμπίπτω

Συγγενικές λέξεις

θέμα πτ-, πτω-

• ἰθυπτίων
• πτίλον & συγγενικά
• πτῶσις
• πτῶμα
• πτώσιμος
• πτωματίζω
• πτωτικός
• πτωτός

άλλα θέματα → δείτε  ινδοευρωπαϊκή ρίζα *peth₂-

• πετ- → δείτε τη λέξη πέτομαι
• ποτ- → δείτε τη λέξη ποταμός
• πτε- → δείτε τη λέξη πτερόν
• πτη- → δείτε τη λέξη πτῆσις

Σύνθετα

• ἀναπίπτω
• διαπίπτω
• εἰσπίπτω
• ἐκπίπτω
• ἐμπίπτω
• ἐπιπίπτω
• καταπίπτω
• μεταπίπτω
• παραπίπτω
• περιπίπτω
• προπίπτω
• προσπίπτω
• συμπίπτω

Κλίση

    πίπτω - ενεργητικοί τύποι

ενεργητικός ενεστώτας θέμα: πῑπτ- οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγὼ πίπτω πίπτω πίπτοιμι — σὺ πίπτεις πίπτῃς πίπτοις πῖπτε οὖτος πίπτει πίπτῃ πίπτοι πιπτέτω ἡμεῖς πίπτομεν πίπτωμεν πίπτοιμεν — ὑμεῖς πίπτετε πίπτητε πίπτοιτε πίπτετε οὗτοι πίπτουσῐ(ν) πίπτωσῐ(ν) πίπτοιεν πιπτόντων πιπτέτωσαν 2o δυϊκός πίπτετον πίπτητον πίπτοιτον πίπτετον 3o δυϊκός πίπτετον πίπτητον πιπτοίτην πιπτέτων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή: αρσενικό - θηλυκό - ουδέτερο πίπτειν πίπτων πίπτουσα πῖπτον Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἔπιπτον - - - σύ ἔπιπτες - - - οὖτος ἔπιπτε - - - ἡμεῖς ἐπίπτομεν - - - ὑμεῖς ἐπίπτετε - - - οὗτοι ἔπιπτον - - - Μέσος Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ πεσοῦμαι - πεσοίμην - σύ πεσεῖ - πεσοῖο - οὖτος πεσεῖται - πεσοῖτο - ἡμεῖς πεσούμεθα - πεσοίμεθα - ὑμεῖς πεσεῖσθε - πεσοῖσθε - οὗτοι πεσοῦνται - πεσοῖντο - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή πεσεῖσθαι πεσούμενος πεσουμένη πεσούμενον Ενεργητικός Αόριστος β' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἔπεσον πέσω πέσοιμι - σύ ἔπεσες πέσῃς πέσοις πέσε οὖτος ἔπεσε πέσῃ πέσοι πεσέτω ἡμεῖς ἐπέσομεν πέσωμεν πέσοιμεν - ὑμεῖς ἐπέσετε πέσητε πέσοιτε πέσετε οὗτοι ἔπεσον πέσωσι(ν) πέσοιεν πεσόντων / πεσέτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή πεσεῖν πεσών πεσοῦσα πεσόν Ενεργητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ πέπτωκα πεπτώκω / πεπτωκώς, πεπτωκυῖα, πεπτωκός ὦ πεπτώκοιμι / πεπτωκώς, πεπτωκυῖα, πεπτωκός εἴην - σύ πέπτωκας πεπτώκῃς / πεπτωκώς, πεπτωκυῖα, πεπτωκός ᾖς πεπτώκοις / πεπτωκώς, πεπτωκυῖα, πεπτωκός εἴης πεπτωκώς, πεπτωκυῖα, πεπτωκός ἴσθι οὗτος πέπτωκε πεπτώκῃ / πεπτωκώς, πεπτωκυῖα, πεπτωκός ᾖ πεπτώκοι / πεπτωκώς, πεπτωκυῖα, πεπτωκός εἴη πεπτωκώς, πεπτωκυῖα, πεπτωκός ἔστω ἡμεῖς πεπτώκαμεν πεπτώκωμεν / πεπτωκότες, πεπτωκυῖαι, πεπτωκότα ὦμεν πεπτώκοιμεν / πεπτωκότες, πεπτωκυῖαι, πεπτωκότα εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς πεπτώκατε πεπτώκητε / πεπτωκότες, πεπτωκυῖαι, πεπτωκότα ἦτε πεπτώκοιτε / πεπτωκότες, πεπτωκυῖαι, πεπτωκότα εἴητε/εἶτε πεπτωκότες, πεπτωκυῖαι, πεπτωκότα ἔστε οὗτοι πεπτώκασι(ν) πεπτώκωσι(ν) / πεπτωκότες, πεπτωκυῖαι, πεπτωκότα ὦσι(ν) πεπτώκοιεν / πεπτωκότες, πεπτωκυῖαι, πεπτωκότα εἴησαν/εἶεν πεπτωκότες, πεπτωκυῖαι, πεπτωκότα ἔστων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή πεπτωκέναι πεπτωκώς πεπτωκυῖα πεπτωκός

• Μεσοπαθητικοί τύποι → λείπει η κλίση

Πηγές

• «πίπτω» - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• «πίπτω» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• «πίπτω» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.