πίπτω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Αρχικοί χρόνοι	Φωνή Eνεργητική	Φωνή Μέση & Παθητική
Ενεστώτας	πίπτω
Παρατατικός	ἔπιπτον
Μέλλοντας	πεσοῦμαι
Αόριστος	ἔπεσον
Παρακείμενος	πέπτωκα
Υπερσυντέλικος	ἐπεπτώκειν
Συντελ.Μέλλ.

Ετυμολογία

πίπτω, ήδη ομηρικό < πι- (με αναδιπλασιασμό ενεστωτικό) + πτ- < ρίζα πετ- (όπως πέτομαι) <πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *peth₂- (πετάω) + κατάληξη -ω

Ρήμα

πίπτω (θεωρείται και παθητικό του βάλλω)

1. πέφτω κάτω, καταβάλλομαι, ρίπτομαι

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 5 (ε. Ἀπόπλους Ὀδυσσέως παρὰ Καλυψοῦς.), στίχ. 315

   τῆλε δ' ἀπὸ σχεδίης αὐτὸς πέσε, πηδάλιον δὲ
   ἐκ χειρῶν προέηκε·

   μακριά απ' τη σχεδία αυτός έπεσε και το πηδάλιο του 'φυγε απ' τα χέρια

2. πέφτω πάνω σε κάποιον, επιτίθεμαι
3. πέφτω νεκρός στη μάχη, φονεύομαι
4. εντάσσομαι σε μια κατηγορία, εμπίπτω

Συγγενικά

θέμα πτ-, πτω-

• ἰθυπτίων
• πίπτων
• πτίλον & συγγενικά
• πτῶσις
• πτῶμα
• πτώσιμος
• πτωματίζω
• πτωτικός
• πτωτός

άλλα θέματα → δείτε  πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *peth₂-

• πετ- → δείτε τη λέξη πέτομαι
• ποτ- → δείτε τη λέξη ποταμός
• πτε- → δείτε τη λέξη πτερόν
• πτη- → δείτε τη λέξη πτῆσις

Σύνθετα

• ἀναπίπτω
• διαπίπτω
• εἰσπίπτω
• ἐκπίπτω
• ἐμπίπτω
• ἐπιπίπτω
• καταπίπτω
• μεταπίπτω
• παραπίπτω
• περιπίπτω
• προπίπτω
• προσπίπτω
• συμπίπτω

Κλίση

    πίπτω - ενεργητικοί τύποι

ενεργητικός ενεστώτας πῑπτ- οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγὼ πίπτω πίπτω πίπτοιμι — σὺ πίπτεις πίπτῃς πίπτοις πῖπτε οὖτος πίπτει πίπτῃ πίπτοι πιπτέτω ἡμεῖς πίπτομεν πίπτωμεν πίπτοιμεν — ὑμεῖς πίπτετε πίπτητε πίπτοιτε πίπτετε οὗτοι πίπτουσῐ(ν) πίπτωσῐ(ν) πίπτοιεν πιπτόντων πιπτέτωσαν 2o δυϊκός πίπτετον πίπτητον πίπτοιτον πίπτετον 3o δυϊκός πίπτετον πίπτητον πιπτοίτην πιπτέτων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή: αρσενικό - θηλυκό - ουδέτερο πίπτειν πίπτων πίπτουσα πῖπτον Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἔπιπτον - - - σύ ἔπιπτες - - - οὖτος ἔπιπτε - - - ἡμεῖς ἐπίπτομεν - - - ὑμεῖς ἐπίπτετε - - - οὗτοι ἔπιπτον - - - Μέσος Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ πεσοῦμαι - πεσοίμην - σύ πεσεῖ - πεσοῖο - οὖτος πεσεῖται - πεσοῖτο - ἡμεῖς πεσούμεθα - πεσοίμεθα - ὑμεῖς πεσεῖσθε - πεσοῖσθε - οὗτοι πεσοῦνται - πεσοῖντο - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή πεσεῖσθαι πεσούμενος πεσουμένη πεσούμενον Ενεργητικός Αόριστος β' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἔπεσον πέσω πέσοιμι - σύ ἔπεσες πέσῃς πέσοις πέσε οὖτος ἔπεσε πέσῃ πέσοι πεσέτω ἡμεῖς ἐπέσομεν πέσωμεν πέσοιμεν - ὑμεῖς ἐπέσετε πέσητε πέσοιτε πέσετε οὗτοι ἔπεσον πέσωσι(ν) πέσοιεν πεσόντων / πεσέτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή πεσεῖν πεσών πεσοῦσα πεσόν Ενεργητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ πέπτωκα πεπτώκω / πεπτωκώς, πεπτωκυῖα, πεπτωκός ὦ πεπτώκοιμι / πεπτωκώς, πεπτωκυῖα, πεπτωκός εἴην - σύ πέπτωκας πεπτώκῃς / πεπτωκώς, πεπτωκυῖα, πεπτωκός ᾖς πεπτώκοις / πεπτωκώς, πεπτωκυῖα, πεπτωκός εἴης πεπτωκώς, πεπτωκυῖα, πεπτωκός ἴσθι οὗτος πέπτωκε πεπτώκῃ / πεπτωκώς, πεπτωκυῖα, πεπτωκός ᾖ πεπτώκοι / πεπτωκώς, πεπτωκυῖα, πεπτωκός εἴη πεπτωκώς, πεπτωκυῖα, πεπτωκός ἔστω ἡμεῖς πεπτώκαμεν πεπτώκωμεν / πεπτωκότες, πεπτωκυῖαι, πεπτωκότα ὦμεν πεπτώκοιμεν / πεπτωκότες, πεπτωκυῖαι, πεπτωκότα εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς πεπτώκατε πεπτώκητε / πεπτωκότες, πεπτωκυῖαι, πεπτωκότα ἦτε πεπτώκοιτε / πεπτωκότες, πεπτωκυῖαι, πεπτωκότα εἴητε/εἶτε πεπτωκότες, πεπτωκυῖαι, πεπτωκότα ἔστε οὗτοι πεπτώκασι(ν) πεπτώκωσι(ν) / πεπτωκότες, πεπτωκυῖαι, πεπτωκότα ὦσι(ν) πεπτώκοιεν / πεπτωκότες, πεπτωκυῖαι, πεπτωκότα εἴησαν/εἶεν πεπτωκότες, πεπτωκυῖαι, πεπτωκότα ἔστων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή πεπτωκέναι πεπτωκώς πεπτωκυῖα πεπτωκός

• Μεσοπαθητικοί τύποι → λείπει η κλίση

Πηγές

• πίπτω - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• πίπτω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πίπτω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.