πτῶμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	πτῶμᾰ	τὰ	πτώμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	πτώμᾰτος	τῶν	πτωμᾰ́των
δοτική	τῷ	πτώμᾰτῐ	τοῖς	πτώμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	πτῶμᾰ	τὰ	πτώμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		πτῶμᾰ		πτώμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πτώμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		πτωμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτῆμα' όπως «κτῆμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πτῶμα, ήδη τον 6ο/5ο αιώνα στον Αισχύλο < θέμα πτω- μεταπτωτική βαθμίδα για την πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *peth₂- (πετάω) + -μα Δείτε και πίπτω, πτῶσις.

Ουσιαστικό

πτῶμα ουδέτερο

1. η πτώση
2. (μεταφορικά) η συμφορά
3. οτιδήποτε έχει πέσει κάτω
   1. σώμα πεσμένο κάτω, σώμα νεκρού, πτώμα

      ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Ἱκέτιδες, 662 Μετάφραση (1930): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Εστία @greek‑language.gr

      πτώμασιν αἱματίσαι πέδον γᾶς

   2. (για κτίσματα) ερείπιο
   3. (για δέντρα) πεσμένα

Συγγενικά

• ἀντίπτωμα
• ἀπόπτωμα
• διάπτωμα
• ἔκπτωμα
• ἐπίπτωμα
• γάπτωμα
• κατάπτωμα
• παράπτωμα
• περίπτωμα
• πρόπτωμα
• πτωματικός
• πτωμάτιον
• πτωματίς
• πτωματισμός
• πτωματίζω
• σύμπτωμα
• συμπτωματικός
• συνέκπτωμα
• ψευδόπτωμα

→ και δείτε τις λέξεις πτῶσις και πίπτω & άλλα ομόρριζα στην πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *peth₂-

Πηγές

• πτῶμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πτῶμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.