κλεισούρα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κλεισούρα	οι	κλεισούρες
γενική	της	κλεισούρας		—
αιτιατική	την	κλεισούρα	τις	κλεισούρες
κλητική		κλεισούρα		κλεισούρες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κλεισούρα < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κλεισούρα Με παρετυμολόγηση από τη λέξη κλείνω < υστερολατινική clausura < λατινική clausus, μετοχή παθητικού παρακειμένου του ρήματος claudo < πρωτοϊταλική *klaudō < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *kleh₂u- (κλειδί, γάντζος, καρφί)

Προφορά

ΔΦΑ : /kliˈsu.ɾa/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κλει‐σού‐ρα

Ουσιαστικό

κλεισούρα θηλυκό

1. (γεωγραφία, παρωχημένο) στενωπός, στενό πέρασμα μεταξύ δύο βουνών

   ≈ συνώνυμα: ορεινό πέρασμα, δερβένι, κλεισώρεια

   → δείτε  Κατηγορία:Ορεινά περάσματα (κλεισούρες) της Ελλάδας στο Βικιλεξικό

2. (κατ’ επέκταση, προφορικό) το κλείσιμο / η παραμονή σε κάποιο χώρο χωρίς έξοδο για αρκετό καιρό
3. η δυσάρεστη αίσθηση ή μυρωδιά που προκαλεί ένας χώρος ο οποίος έμεινε κλειστός για πολύ καιρό

Συγγενικά

• Κλεισούρα (τοπωνύμιο)
• Κλεισούρας (επώνυμο)

Μεταφράσεις

    κλεισούρα

αγγλικά : water gap (en) γαλλικά : cluse (fr), enfermement (fr), 3-renfermé (fr)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

κλεισούρα λέξη του 6ου αιώνα < (άμεσο δάνειο) υστερολατινική clausura / clusura (γενική σημασία) με παρετυμολογική σύνδεση προς το κλείνω (λατινική claudo

Ουσιαστικό

κλεισούρα θηλυκό

• (γεωγραφία) στενό ορεινό πέρασμα

  ※  11ος αιώνας Μιχαήλ Ατταλειάτης (1022-1080), Ἱστορία
  [...] ὑπερέβη τοὺς αὐλῶνας ἐκείνους καὶ τὰς κλεισούρας δι' ὧν ἡ Κοίλη Συρία τῆς Κιλικίας χωρίζεται.

  books.google Corpus scriptorum historiae byzantinae, Volume 47, έκδοση Deutsche Akademie der Wissenschaften zu Berlin, Bonnae, 1853, σελ. 120.

Άλλες μορφές

• κλεισούριν

Σύνθετα

• κλεισουρότοπος

Πηγές

• κλεισούρα -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].