περιττός

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός
ονομαστική	περιττός	περιττή	περιττό
γενική	περιττού	περιττής	περιττού
αιτιατική	περιττό	περιττή	περιττό
κλητική	περιττέ	περιττή	περιττό
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	περιττοί	περιττές	περιττά
γενική	περιττών	περιττών	περιττών
αιτιατική	περιττούς	περιττές	περιττά
κλητική	περιττοί	περιττές	περιττά

Ετυμολογία

περιττός < αρχαία ελληνική περιττός < αττικός τύπος του περισσός

Επίθετο

περιττός

1. (μαθηματικά) ακέραιος αριθμός που έχει υπόλοιπο όταν διαιρείται με το 2

   όλοι οι πρώτοι αριθμοί εκτός από το 2 είναι περιττοί, π.χ. 3, 5, 7, 11

   ≈ συνώνυμα: μονός

   ≠ αντώνυμα: άρτιος, ζυγός

2. που δεν είναι απαραίτητος, ο μη αναγκαίος

Μεταφράσεις

    μονός, που αφήνει υπόλοιπο 1 όταν διαιρεθεί με το 2

αγγλικά : odd (en)

γερμανικά : ungerade (de)

    που περισσεύει, που δεν χρειάζεται

αγγλικά : unnecessary (en), redundant (en), superfluous (en) γαλλικά : inutile (fr), superflu (fr), superfétatoire (fr)

γερμανικά : unnötig (de) εσπεράντο : nenecesa (eo)