περιττός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	περιττός	η	περιττή	το	περιττό
γενική	του	περιττού	της	περιττής	του	περιττού
αιτιατική	τον	περιττό	την	περιττή	το	περιττό
κλητική		περιττέ		περιττή		περιττό
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	περιττοί	οι	περιττές	τα	περιττά
γενική	των	περιττών	των	περιττών	των	περιττών
αιτιατική	τους	περιττούς	τις	περιττές	τα	περιττά
κλητική		περιττοί		περιττές		περιττά
Κατηγορία όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

περιττός < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική περιττός (αττικός τύπος : περισσός)

Προφορά

ΔΦΑ : /pe.ɾiˈtos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πε‐ριτ‐τός

Επίθετο

περιττός, -ή, -ό

1. που δεν είναι απαραίτητος, ο μη αναγκαίος
2. άχρηστος, κυρίως για πράξη χωρίς ουσία ή αποτέλεσμα

   ⮡  Τα λόγια είναι περιττά.

3. (μαθηματικά) ακέραιος αριθμός που έχει υπόλοιπο όταν διαιρείται με το 2

   ⮡  Όλοι οι πρώτοι αριθμοί εκτός από το 2 είναι περιττοί, π.χ. 3, 5, 7, 11.

   ≈ συνώνυμα: μονός

   ≠ αντώνυμα: άρτιος, ζυγός

Συγγενικά

(Χρειάζεται επεξεργασία)

Μεταφράσεις

    μονός, που αφήνει υπόλοιπο 1 όταν διαιρεθεί με το 2

αγγλικά : odd (en) γαλλικά : impair (fr) γερμανικά : ungerade (de)

    που περισσεύει, που δεν χρειάζεται

αγγλικά : unnecessary (en), redundant (en), superfluous (en) γαλλικά : inutile (fr), superflu (fr), superfétatoire (fr) γερμανικά : unnötig (de) εσπεράντο : nenecesa (eo)

Πηγές

• περιττός - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• περιττός - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	περιττός	ἡ	περιττή	τὸ	περιττόν
γενική	τοῦ	περιττοῦ	τῆς	περιττῆς	τοῦ	περιττοῦ
δοτική	τῷ	περιττῷ	τῇ	περιττῇ	τῷ	περιττῷ
αιτιατική	τὸν	περιττόν	τὴν	περιττήν	τὸ	περιττόν
κλητική ὦ!		περιττέ		περιττή		περιττόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	περιττοί	αἱ	περιτταί	τὰ	περιττᾰ́
γενική	τῶν	περιττῶν	τῶν	περιττῶν	τῶν	περιττῶν
δοτική	τοῖς	περιττοῖς	ταῖς	περιτταῖς	τοῖς	περιττοῖς
αιτιατική	τοὺς	περιττούς	τὰς	περιττᾱ́ς	τὰ	περιττᾰ́
κλητική ὦ!		περιττοί		περιτταί		περιττᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	περιττώ	τὼ	περιττᾱ́	τὼ	περιττώ
γεν-δοτ	τοῖν	περιττοῖν	τοῖν	περιτταῖν	τοῖν	περιττοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Επίθετο

περιττός, -ή, -όν

• αττικός τύπος του περισσός

Πηγές

• περιττός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• περιττός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.