πείθω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

πείθω < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική πείθω < πρωτοελληνική *péitʰō < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *bʰéydʰeti < *bʰeydʰ- (πιστεύω, εμπιστεύομαι)

Ρήμα

πείθω, πρτ.: έπειθα, στ.μέλλ.: θα πείσω, αόρ.: έπεισα, παθ.φωνή: πείθομαι, μτχ.π.π.: πεισμένος

• κάνω κάποιον να αλλάξει γνώμη, να ακολουθήσει τη γνώμη κάποιου άλλου ή γενικά τον παροτρύνω αποτελεσματικά να προβεί σε μια ενέργεια που αρχικά τον έβρισκε αντίθετο ή αδιάφορο, του αλλάζω γνώμη με επιχειρήματα ή με την άσκηση εντονότερης πίεσης, αλλά όχι με τη χρήση ωμής βίας

Συγγενικές λέξεις

προς τη ρίζα -πειθ- και -πεισ- πειθώ πείθομαι πειθήνιος πειθαρχία πειθαρχώ πειστικότητα πεπεισμένος πείσμα πεισματάρης πεισμονή πειστικός < πείθω πειστήριος

προς τη ρίζα -πιθ- του "επιθόμην" (β΄αόρ) και -πισ- πιθανός πιθανότητες πίστη πιστός πιστώνω πίστωση πιστεύω μπιστικός πιστικός < εμπιστεύομαι

προς τη ρίζα -ποιθ- του "πέποιθα" (β΄παρακ.) αυτοπεποίθηση πεποίθηση

• μπέσα, μπεσαλής (κοινή ινδοευρωπαϊκή καταγωγή)

Μεταφράσεις

    πείθω

αγγλικά : convince (en), persuade (en) γαλλικά : convaincre (fr), persuader (fr) εσπεράντο : konvinki (eo) ισπανικά : convencer (es), persuadir (es) πολωνικά : przekonać (pl)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• πείθω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πείθω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.