θάρρος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	θάρρος	τα	θάρρη & θάρρητα
γενική	του	θάρρους		—
αιτιατική	το	θάρρος	τα	θάρρη & θάρρητα
κλητική		θάρρος		θάρρη & θάρρητα
Ο πληθυντικός θάρρητα είναι λαϊκότροπος. Παράρτημα:Ανώμαλα διπλοκατάληκτα
Κατηγορία όπως «δάσος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

θάρρος < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική θάρρος, αττικός τύπος του θάρσος

θάρρος ουδέτερο

η δύναμη που έχει κάποιος να αντιμετωπίζει επικίνδυνες καταστάσεις είτε χωρίς φόβο ή υπερνικώντας τον
(στις κοινωνικές σχέσεις) η υπερβολική (με την κακή έννοια), ενοχλητική και κακή οικειότητα

έχω το θάρρος της γνώμης μου: εκφράζω την άποψή μου ελεύθερα, με παρρησία
αντλώ θάρρος από κάποιον
δεν έχω το θάρρος να του το πω
επιδεικνύω θάρρος
μεταδίδω το θάρρος μου σε κάποιον
(δε) δίνω πολύ θάρρος: (δε) δίνω σε κάποιον τη δυνατότητα να μου συμπεριφέρεται με μεγάλη (υπερβολική) οικειότητα
οπλίζομαι με θάρρος
παραπαίρνω θάρρος: αποκτώ υπερβολικό θάρρος
έχω τα θάρρη μου (σε κάποιον): βασίζομαι, στηρίζομαι σε κάποιον

θάρρος

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	θαρρεσ-
ονομαστική	τὸ	θάρρος	τὰ	θάρρη - θάρρεᾰ
γενική	τοῦ	θάρρους - θάρρεος	τῶν	θαρρῶν - θαρρέων
δοτική	τῷ	θάρρει - θάρρεῐ̈	τοῖς	θάρρεσῐ (ν)
αιτιατική	τὸ	θάρρος	τὰ	θάρρη - θάρρεα
κλητική ὦ!		θάρρος		θάρρη - θάρρεα
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		θάρρει - θάρρεε
γεν-δοτ	τοῖν		θαρροῖν - θαρρέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'βέλος' όπως «βέλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

θάρρος ουδέτερο