πτυχή

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	πτυχή	οι	πτυχές
γενική	της	πτυχής	των	πτυχών
αιτιατική	την	πτυχή	τις	πτυχές
κλητική		πτυχή		πτυχές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πτυχή < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική πτυχή < πτύσσω (διπλώνω)

Προφορά

ΔΦΑ : /ptiˈçi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πτυ‐χή

Ουσιαστικό

πτυχή θηλυκό

1. η αναδίπλωση μιας επιφάνειας ώστε (σχεδόν) να ακουμπήσει η μία πλευρά της στην άλλη. Η κάμψη ενός ελαστικού υλικού, όπως το ύφασμα, ή σκληρού, όπως του γήινου φλοιού (όταν αυτός υφίσταται τεράστιες πιέσεις και κάμπτεται).
   • ⮡  οι πτυχές (και πτυχώσεις) του εδάφους, οι γκρεμοί, τα φαράγγια, η χαράδρες
   • ⮡  η πτυχή της φούστας
2. (μεταφορικά) πλευρά ή όψη ενός γεγονότος, ιστορίας ή θέματος
   • ⮡  αυτό αποτελεί μια αθέατη πτυχή του προβλήματος
   • ⮡  η συνέντευξη φώτισε μια άγνωστη πτυχή της ζωής του
   • ⮡  η έρευνα φανέρωσε μια σκοτεινή πτυχή της προσωπικότητάς του
3. (γεωλογία) ειδική δομή (κατηγοριοποιείται ανάλογα με το μηχανισμό γένεσής της π.χ. γνήσια ή μη γνήσια πτυχή)
4. (ανατομία) αναδίπλωση του δέρματος ή εσωτερικού οργάνου
   • ⮡  οι φωνητικές πτυχές
   • ⮡  η αυχενική πτυχή
   • ⮡  η νηστιδοδωδεκαδακτυλική πτυχή
5. (πληθυντικός) οι μορφές της τέχνης
   • ⮡  «ύμνων πτυχαί» λέγονταν παλαιότερα οι διάφορες μορφές ποίησης

Συνώνυμα

• πλισές
• πιέτα
• τσάκιση
• χαράδρα για το έδαφος
• δίπλωμα

Αντώνυμα

• ανάπτυγμα

Συγγενικά

• πτύξη στα ιστιοφόρα, το μάζεμα των πανιών
• πτύσσομαι
• πτυχίο
• πτυχώνω
• πτύχωση

Σύνθετα

• δίπτυχος, τρίπτυχος, τετράπτυχος κλπ.
• πολύπτυχος

Εκφράσεις

• αθέατη πτυχή
• άγνωστη πτυχή
• καινούρια πτυχή
• κρυφή πτυχή
• σκοτεινή πτυχή

Μεταφράσεις

    αναδίπλωση

αγγλικά : fold (en) γαλλικά : repli (fr), aspect (fr), facette (fr)

    μεταφορικά

αγγλικά : facet (en)