επιτήδειος

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός
ονομαστική	επιτήδειος	επιτήδεια	επιτήδειο
γενική	επιτήδειου	επιτήδειας	επιτήδειου
αιτιατική	επιτήδειο	επιτήδεια	επιτήδειο
κλητική	επιτήδειε	επιτήδεια	επιτήδειο
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	επιτήδειοι	επιτήδειες	επιτήδεια
γενική	επιτήδειων	επιτήδειων	επιτήδειων
αιτιατική	επιτήδειους	επιτήδειες	επιτήδεια
κλητική	επιτήδειοι	επιτήδειες	επιτήδεια

Ετυμολογία

επιτήδειος < αρχαία ελληνική ἐπιτήδειος ((σημασιολογικό δάνειο) γαλλική habile)

Επίθετο

επιτήδειος, -α, -ο

1. ο επιδέξιος, ο ικανός, ο κατάλληλος σε έναν τομέα
2. (κατ' επέκταση) ο απατεώνας, κάποιος που εκμεταλλεύεται την αφέλεια ή την άγνοια των άλλων, για να κερδίσει χρήματα ή για άλλους σκοπούς

   Με τη μέθοδο της απασχόλησης επιτήδειοι έκλεψαν 80χρονο. (*)

Συνώνυμα

• δεξιός
• επιδέξιος
• διπλωματικός
• πιτήδειος
• καπάτσος
• καταφερτζής
• μπαγάσας
• μπαγαπόντης

Συγγενικές λέξεις

• επιτήδεια
• επιτηδειότητα

Εκφράσεις

• τα επιτήδεια: τα αναγκαία για τη ζωή

Μεταφράσεις

    επιτήδειος

αγγλικά : μπαγαπόντης: shyster (en) γαλλικά : 1. habile (fr),malin (fr) 2. filou (fr) γερμανικά : geschickt (de), geeignet (de) εσπεράντο : sagaca (eo)