δίκη

Δείτε επίσης : Δίκη, δική

Ελληνικά (el)Επεξεργασία

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	δίκη	οι	δίκες
γενική	της	δίκης	των	δικών
αιτιατική	τη	δίκη	τις	δίκες
κλητική		δίκη		δίκες
Κατηγορία όπως «νίκη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

δίκη < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική δίκη < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *deyḱ-

δίκη θηλυκό

δίκη

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	δῐκᾱ-
ονομαστική	ἡ	δίκη	αἱ	δίκαι
γενική	τῆς	δίκης	τῶν	δικῶν
δοτική	τῇ	δίκῃ	ταῖς	δίκαις
αιτιατική	τὴν	δίκην	τὰς	δίκᾱς
κλητική ὦ!		δίκη		δίκαι
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δίκᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		δίκαιν
Το φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'δίκη' όπως «βελόνη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

δίκη < → λείπει η ετυμολογία

δίκη θηλυκό

απόφαση, καταδίκη, το δίκαιο
(νομικός όρος)
1. δίνω ικανοποίηση για έγκλημα
2. δίκη (για ιδιωτικό έγκλημα)
  → δείτε τη λέξη γραφή (για δημόσιο έγκλημα)
→ δείτε και τη λέξη Δίκη

«δίκη» - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
«δίκη» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
«δίκη» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.