δέκτης

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	δέκτης	οι	δέκτες
γενική	του	δέκτη	των	δεκτών
αιτιατική	τον	δέκτη	τους	δέκτες
κλητική		δέκτη		δέκτες
όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δέκτης < αρχαία ελληνική δέκτης < δέχομαι

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈðe.ktis/

Ουσιαστικό

δέκτης αρσενικό (θηλυκό: δέκτρια)

• αυτός που δέχεται, λαμβάνει κάτι
  1. (τεχνικός όρος) συσκευή που λαμβάνει ραδιοφωνικά ή τηλεοπτικά σήματα, όπως το ραδιόφωνο, ο ραδιοενισχυτής, η τηλεόραση

     ένα καινούριο πρόγραμμα στους δέκτες σας

  2. (γλωσσολογία) που προσλαμβάνει και κατανοεί ένα γλωσσικό ή άλλου είδους μήνυμα

     στην καθημερινή επικοινωνία ο ομιλητής εναλλάσσεται συνεχώς στους ρόλους του πομπού και του δέκτη

     → δείτε τη λέξη δέκτρια

  3. (ιατρική) αυτός που δέχεται όργανο για μεταμόσχευση
  4. (ανατομία) υποδοχέας στο νευρικό σύστημα
  5. (τηλεπικοινωνίες, δίκτυο υπολογιστών) ότι δέχεται και επεξεργάζεται σήμα, μήνυμα, πληροφορία, δεδομένα, κλπ.

     συντομογραφία: (τηλεπικοινωνίες) Rx

     ≈ συνώνυμα: (για πληροφορία, δεδομένα) αποδέκτης, παραλήπτης

     ≠ αντώνυμα: (τηλεπικοινωνίες) πομπός, (πληροφορική) πηγή

Αντώνυμα

• δότης

Συγγενικές λέξεις

• ακροδέκτης
• αποδέκτης
• ραδιοδέκτης
• και → δείτε τη λέξη δέχομαι

Δείτε επίσης

• υποδοχέας

Μεταφράσεις

    δέκτης

αγγλικά : receiver (en), tuner (en) (συσκευή ηχοσυστήματος) γαλλικά : récepteur (fr)