απόγειο

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	απόγειο	τα	απόγεια
γενική	του	απόγειου	των	απόγειων
αιτιατική	το	απόγειο	τα	απόγεια
κλητική		απόγειο		απόγεια
Κατηγορία όπως «σίδερο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Το σημείο 7 είναι το απόγειο της τροχιάς του σώματος 3.

Ετυμολογία

απόγειο < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἀπόγειον, ουδέτερο του επιθέτου ἀπόγειος < ἀπό + -γειος (< γῆ)

σημασία «αποκορύφωμα» < λόγιο ενδογενές δάνειο: σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική apogée < ελληνιστική κοινή ἀπόγειον

Προφορά

ΔΦΑ : /aˈpo.ʝi.o/

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐πό‐γει‐ο

Ουσιαστικό

απόγειο ουδέτερο

1. (αστρονομία) το σημείο της ελλειπτικής τροχιάς ενός ουράνιου σώματος ή τεχνητού δορυφόρου όπου η απόσταση από τη Γη είναι η μέγιστη. Αντίστοιχα για τη Σελήνη έχουμε το αποκύνθιο

   ※ Στις 20.44 το βράδυ της Κυριακής (ώρα Ελλάδας) το φεγγάρι θα βρεθεί στο λεγόμενο περίγειο, δηλαδή στην ελάχιστη απόσταση από τον μητρικό του πλανήτη, που είναι περίπου 357.000 χιλιόμετρα. Αυτό θα συμβεί μόλις 26 λεπτά πριν το φεγγάρι περάσει επίσημα στη φάση της πανσελήνου. Σύμφωνα με τη NASA, η «υπερπανσέληνος» αυτή θα είναι έως και 14% μεγαλύτερη και 30% πιο λαμπρή από ό,τι οι πανσέληνοι στο απόγειο, όταν η Σελήνη βρίσκεται στη μέγιστη απόστασή της. (* εφημερίδα Το Βήμα)

2. (μεταφορικά) το αποκορύφωμα, το ανώτερο σημείο

   ↪ στο απόγειο της καριέρας του

3. (παρωχημένο, ναυτικός όρος) παλαμάρι

Άλλες μορφές

• απόγαιον

Συγγενικές λέξεις

• απόγειος
• απογειώνομαι
• απογειώνω
• απογείωση

Αντώνυμα

• περίγειο

Υπερώνυμα

• περίαψη

Μεταφράσεις

    απόγειο

αγγλικά : apogee (en) γαλικιανά : apoxeo (gl) γαλλικά : apogée (fr) γερμανικά : Apogäum (de)