τροχιά

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	τροχιά	οι	τροχιές
γενική	της	τροχιάς	των	τροχιών
αιτιατική	την	τροχιά	τις	τροχιές
κλητική		τροχιά		τροχιές
Οι καταλήξεις προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «καρδιά» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Το μικρότερο σώμα κινείται σε τροχιά γύρω από το μεγαλύτερο.

Ετυμολογία

τροχιά < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή τροχιά (ίχνος στεφάνης τροχού) < τροχός

για τον αστρονομικό όρο < σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική orbite

Προφορά

ΔΦΑ : /tɾoˈça/ & /tɾoˈçi̯a/

τυπογραφικός συλλαβισμός : τρο‐χιά

Ουσιαστικό

τροχιά θηλυκό

1. (αστρονομία) η διαδρομή που ακολουθεί ένα ουράνιο σώμα καθώς περιφέρεται, λόγω βαρύτητας, γύρω από ένα άλλο σώμα με μεγαλύτερη μάζα

   ⮡  ο δορυφόρος τέθηκε σε τροχιά γύρω από τη γη

2. σιδηροτροχιά
3. (μεταφορικά) η πορεία της ζωής κάποιου

Μεταφράσεις

    τροχιά

αγγλικά : orbit (en), trajectory (en) γαλλικά : trajectoire (fr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	τροχιᾱ́	αἱ	τροχιαί
γενική	τῆς	τροχιᾶς	τῶν	τροχιῶν
δοτική	τῇ	τροχιᾷ	ταῖς	τροχιαῖς
αιτιατική	τὴν	τροχιᾱ́ν	τὰς	τροχιᾱ́ς
κλητική ὦ!		τροχιᾱ́		τροχιαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τροχιᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		τροχιαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'στρατιά' όπως «στρατιά» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τροχιά < αρχαία ελληνική τροχ(ός) + -ιά

Ουσιαστικό

τροχιά θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) ίχνος που αφήνει ο τροχός στο έδαφος

Πηγές

• τροχιά - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τροχιά - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.