έγκλημα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	έγκλημα	τα	εγκλήματα
γενική	του	εγκλήματος	των	εγκλημάτων
αιτιατική	το	έγκλημα	τα	εγκλήματα
κλητική		έγκλημα		εγκλήματα
Κατηγορία όπως «όνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

έγκλημα < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἔγκλημα, (σημασιολογικό δάνειο) γαλλική crime

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈeŋ.ɡli.ma/

τυπογραφικός συλλαβισμός : έ‐γκλη‐μα

παλιότερος συλλαβισμός : έγ‐κλη‐μα

παρώνυμο: έγγλυμμα /ˈeŋɣli.ma/

Ουσιαστικό

έγκλημα ουδέτερο

1. (νομικός όρος) κάθε άδικη πράξη, προβλεπόμενη και τιμωρούμενη από το νόμο με ποινή

   ⮡  ανεξιχνίαστο έγκλημα

2. (καθημερινή έκφραση) πράξη που θεωρείται κακή, άδικη, λάθος

   ⮡  Δεν είναι έγκλημα να λές την γνώμη σου ανοιχτά.

Πολυλεκτικοί όροι

• έγκλημα πολέμου

Συγγενικά

• εγκληματίας
• εγκληματικός
• εγκληματολόγος
• εγκληματώ

αλλά και

• έγκληση
• εγκλητήριο
• εγκλητικός

Σύνθετα

• εγκληματολογία
• εγκληματολογικός
• εγκληματολόγος
• κυβερνοέγκλημα

Μεταφράσεις

    έγκλημα

αγγλικά : crime (en) βουλγαρικά : престъпление (bg) γαλλικά : crime (fr) γερμανικά : Verbrechen (de) εβραϊκά : פשע (he) εσθονικά : kuritegu (et) εσπεράντο : krimo (eo) ιαπωνικά : 犯罪 (ja) (はんざい, hanzai) ινδονησιακά : kejahatan (id) ισπανικά : crimen (es) ιταλικά : crimine (it) κινεζικά : 罪 (zh),罪行 (zh) λατινικά : scelus (la), facinus (la) λιθουανικά : nusikaltimas (lt) ολλανδικά : misdaad (nl) περσικά : بزه (fa) (bezeh), جرم (fa) (jorm) πολωνικά : przestępstwo (pl), zbrodnia (pl) πορτογαλικά : crime (pt) ρουμανικά : crimă (ro), infracțiune (ro), delict (ro) σλοβενικά : zločin (sl) σουηδικά : brott (sv) τουρκικά : suç (tr) τσεχικά : zločin (cs), trestný čin (cs) φινλανδικά : rikos (fi), rikollisuus (fi)