έγκληση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	έγκληση	οι	εγκλήσεις
γενική	της	έγκλησης*	των	εγκλήσεων
αιτιατική	την	έγκληση	τις	εγκλήσεις
κλητική		έγκληση		εγκλήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, εγκλήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

έγκληση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἔγκλη(σις) + -ση. Συγχρονικά αναλύεται σε (εν-) έγ- + κλήση. Δείτε εγκαλώ.

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈeŋ.ɡli.si/ και συχνά /ˈe.ɡli.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : έ‐γκλη‐ση

παλιότερος συλλαβισμός : έγ‐κλη‐ση

ομόηχα: έγκλιση, έγκλειση

Ουσιαστικό

έγκληση θηλυκό

• (νομικός όρος) η επίσημη κατηγορία εκ μέρους ενός προσώπου εναντίον άλλου για βλάβη που υπέστη και η αίτηση προς τις δικαστικές αρχές για την τιμωρία του (κοινώς μήνυση)

  αυτό το αδίκημα διώκεται κατ' έγκληση, όχι αυτεπάγγελτα

Μεταφράσεις

    έγκληση

αγγλικά : accusation (en)