ἔγκλημα

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἔγκλημα < ἐγκαλέω-ἐγκαλῶ

Ουσιαστικό

ἔγκλημα ουδέτερο

1. κατηγορία, διαμαρτυρία, παράπονο

   ἐμοὶ ἀνόσιον ἔγκλημα προσέβαλεν : με κατηγόρησε άδικα

2. έγκλημα, αδίκημα

   ὅτε γὰρ τὸ ἔγκλημα ἐγένετο : όταν έγινε το αδίκημα

3. καταγγελία

   δίκαι τε καὶ ἐγκλήματα πρὸς ἀλλήλους : δίκες και κατηγορίες μεταξύ τους

4. κατηγορητήριο έγγραφο

   τοῦτο τὸ ἔγκλημα ἔγραφον ἐγὼ : εγώ έγραψα αυτό το (κατηγορητήριο) έγγραφο

   ≈ συνώνυμα: λῆξις

Συγγενικά

• ἐγκαλῶ
• ἔγκλησις
• ἔγκλητος

Πηγές

• ἔγκλημα - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• ἔγκλημα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἔγκλημα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.