ύπαρχος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ύπαρχος	οι	ύπαρχοι
γενική	του	υπάρχου & ύπαρχου	των	υπάρχων
αιτιατική	τον	ύπαρχο	τους	υπάρχους & ύπαρχους
κλητική		ύπαρχε		ύπαρχοι
Κατηγορία όπως «δάσκαλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ύπαρχος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ὕπαρχος (υπαρχηγός στο στρατό) < ὑπό (ύπ-) + -αρχος (ἄρχω)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈi.paɾ.xos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ύ‐παρ‐χος

ομόηχο: ίππαρχος

Ουσιαστικό

ύπαρχος αρσενικό

1. (στρατιωτικός βαθμός, ναυτικός όρος) ο αμέσως επόμενος στην ιεραρχία κάτω από τον κυβερνήτη ενός πολεμικού πλοίου ή τον καπετάνιο ενός εμπορικού
2. (ιστορία) αυτός που είχε την ευθύνη της τροφοδοσίας και γενικότερα της επιμελητείας ενός στρατού (ιδίως όταν βρισκόταν σε εκστρατεία)
3. (ιστορία) υπαρχηγός, υποδιοικητής

Συγγενικά

• υπαρχία

→ και δείτε τις λέξεις υπό και άρχω

Μεταφράσεις

    σε πλοίο

αγγλικά : first officer (en), first mate (en)

    ιστορικός όρος

λατινικά : legatus (en)