φθείρω

Ελληνικά (el)

Ετυμολογία

φθείρω < αρχαία ελληνική φθείρω < πρωτοελληνική kʷʰtʰéřřō < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *dʰgʷʰér-ye-ti < *dʰgʷʰer- (ρέω, χύνω, εξαφανίζω)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈfθi.ɾɔ/

Ρήμα

φθείρω, πρτ.: έφθειρα, στ.μέλλ.: θα φθείρω, αόρ.: έφθειρα, παθ.φωνή: φθείρομαι, μτχ.π.π.: φθαρμένος

1. καταστρέφω σταδιακά, βλάπτω

   το κάπνισμα και το αλκοόλ φθείρουν την υγεία

2. (ειδικότερα) προκαλώ βλάβη σε κάτι, κάνοντας κακή χρήση του

   θα φθείρεις τα πλακάκια, αν χρησιμοποιείς αυτό το απορρυπαντικό

3. (ειδικότερα) προκαλώ διάβρωση

   η υγρασία έφθειρε τους σωλήνες

4. (μεταφορικά) καταστρέφω σε ηθικό επίπεδο

   τον έφθειρε το χρήμα

Συγγενικές λέξεις

• φθορά
• → δείτε τη λέξη: φθόριο

Σύνθετα

• διαφθείρω

Μεταφράσεις

    φθείρω

αγγλικά : damage (en), corrode (en), corrupt (en), wear out (en) γαλλικά : déflorer (fr), gâcher (fr), détruire (fr), corrompre (fr), dépérir (fr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

φθείρω < πρωτοελληνική kʷʰtʰéřřō < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *dʰgʷʰér-ye-ti < *dʰgʷʰer- (ρέω, χύνω, εξαφανίζω)

Ρήμα

φθείρω (μεσοπαθητικό φθείρομαι)

Απαντάται επισης στους εξής τύπους: (αιολικός) φθέρρω, (αρκαδικός) φθήρω (ιωνικός) φθερέω

1. καταστρέφω
2. φονεύω

Συνώνυμα

• ἀπόλλυμι
• ἀφανίζω
• λυμαίνομαι

Συγγενικές λέξεις

• φθορά
• φθορία

Κλίση

    Κλίση

Ενεργητικός Ενεστώτας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ φθείρω φθείρω φθείροιμι - σύ φθείρεις φθείρῃς φθείροις φθεῖρε οὖτος φθείρει φθείρῃ φθείροι φθειρέτω ἡμεῖς φθείρομεν φθείρωμεν φθείροιμεν - ὑμεῖς φθείρετε φθείρητε φθείροιτε φθείρετε οὗτοι φθείρουσι(ν) φθείρωσι(ν) φθείροιεν φθειρόντων / φθειρέτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή φθείρειν φθείρων φθείρουσα φθεῖρον Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἔφθειρον - - - σύ ἔφθειρες - - - οὖτος ἔφθειρε - - - ἡμεῖς ἐφθείρομεν - - - ὑμεῖς ἐφθείρετε - - - οὗτοι ἔφθειρον - - - Ενεργητικός Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ φθερῶ - φθεροῖμι / φθεροίην - σύ φθερεῖς - φθεροῖς / φθεροίης - οὖτος φθερεῖ - φθεροῖ / φθεροίη - ἡμεῖς φθεροῦμεν - φθεροῖμεν - ὑμεῖς φθερεῖτε - φθεροῖτε - οὗτοι φθεροῦσι(ν) - φθεροῖεν - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή φθερεῖν φθερῶν φθεροῦσα φθεροῦν Ενεργητικός Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἔφθειρα φθείρω φθείραιμι - σύ ἔφθειρας φθείρῃς φθείραις / φθείρειας φθεῖρον οὗτος ἔφθειρε φθείρῃ φθείραι / φθείρειεν φθειράτω ἡμεῖς ἐφθείραμεν φθείρωμεν φθείραιμεν - ὑμεῖς ἐφθείρατε φθείρητε φθείραιτε φθείρατε οὗτοι ἔφθειραν φθείρωσι(ν) φθείραιεν / φθείρειαν φθειράντων / φθειράτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή φθεῖραι φθείρας φθείρασα φθεῖραν Ενεργητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἔφθαρκα ἐφθάρκω / ἐφθαρκώς, ἐφθαρκυῖα, ἐφθαρκός ὦ ἐφθάρκοιμι / ἐφθαρκώς, ἐφθαρκυῖα, ἐφθαρκός εἴην - σύ ἔφθαρκας ἐφθάρκῃς / ἐφθαρκώς, ἐφθαρκυῖα, ἐφθαρκός ᾖς ἐφθάρκοις / ἐφθαρκώς, ἐφθαρκυῖα, ἐφθαρκός εἴης ἐφθαρκώς, ἐφθαρκυῖα, ἐφθαρκός ἴσθι οὗτος ἔφθαρκε ἐφθάρκῃ / ἐφθαρκώς, ἐφθαρκυῖα, ἐφθαρκός ᾖ ἐφθάρκοι / ἐφθαρκώς, ἐφθαρκυῖα, ἐφθαρκός εἴης ἐφθαρκώς, ἐφθαρκυῖα, ἐφθαρκός ἔστω ἡμεῖς ἐφθάρκαμεν ἐφθάρκωμεν / ἐφθαρκότες, ἐφθαρκυῖαι, ἐφθαρκότα ὦμεν ἐφθάρκοιμεν / ἐφθαρκότες, ἐφθαρκυῖαι, ἐφθαρκότα εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς ἐφθάρκατε ἐφθάρκητε / ἐφθαρκότες, ἐφθαρκυῖαι, ἐφθαρκότα ἦτε ἐφθάρκοιτε / ἐφθαρκότες, ἐφθαρκυῖαι, ἐφθαρκότα εἴητε/εἶτε ἐφθαρκότες, ἐφθαρκυῖαι, ἐφθαρκότα ἔστε οὗτοι ἐφθάρκασι(ν) ἐφθάρκωσι(ν) / ἐφθαρκότες, ἐφθαρκυῖαι, ἐφθαρκότα ὦσι(ν) ἐφθάρκοιεν / ἐφθαρκότες, ἐφθαρκυῖαι, ἐφθαρκότα εἴησαν/εἶεν ἐφθαρκότες, ἐφθαρκυῖαι, ἐφθαρκότα ἔστων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἐφθαρκέναι ἐφθαρκώς ἐφθαρκυῖα ἐφθαρκός Ενεργητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐφθάρκειν - - - σύ ἐφθάρκεις - - - οὖτος ἐφθάρκει - - - ἡμεῖς ἐφθάρκεμεν - - - ὑμεῖς ἐφθάρκετε - - - οὗτοι ἐφθάρκεσαν - - -