φθείρω

Ελληνικά (el)

Ετυμολογία

φθείρω < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική φθείρω < πρωτοελληνική *kʷʰtʰéřřō < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *dʰgʷʰér-ye-ti < *dʰgʷʰer- (ρέω, χύνω, εξαφανίζω)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈfθi.ɾo/

τυπογραφικός συλλαβισμός : φθεί‐ρω

Ρήμα

φθείρω, πρτ.: έφθειρα, στ.μέλλ.: θα φθείρω, αόρ.: έφθειρα, παθ.φωνή: φθείρομαι, π.αόρ.: φθάρθηκα/φθάρηκα, μτχ.π.π.: φθαρμένος

1. καταστρέφω σταδιακά, βλάπτω

   ↪ το κάπνισμα και το αλκοόλ φθείρουν την υγεία

2. (ειδικότερα) προκαλώ βλάβη σε κάτι, κάνοντας κακή χρήση του

   ↪ Θα φθείρεις τα πλακάκια, αν χρησιμοποιείς αυτό το απορρυπαντικό.

3. (ειδικότερα) προκαλώ διάβρωση

   ↪ η υγρασία έφθειρε τους σωλήνες

4. (μεταφορικά) καταστρέφω σε ηθικό επίπεδο

   ↪ τον έφθειρε το χρήμα

Συγγενικές λέξεις

 ετυμολογικό πεδίο 
φθειρ- φθαρ- φθορ- 

θέμα φθαρ- αφθαρσία άφθαρτος διεφθαρμένος εφθαρμένος παρεφθαρμένος φθαρμένος φθαρτικός φθαρτός

θέμα φθειρ- διαφθείρω παραφθείρω

θέμα φθορ- αδιάφθορος διαφθορά διαφθορέας διαφθορείο δολιοφθορά δολιοφθορέας παραφθορά φθορά φθοροποιός ψυχοφθόρος

Δείτε επίσης

• (παλαιά γαλλικά) phthore
• φθόριο

Κλίση

• → λείπει η κλίση

Μεταφράσεις

    φθείρω

αγγλικά : damage (en), corrode (en), corrupt (en), wear out (en) γαλλικά : déflorer (fr), gâcher (fr), détruire (fr), corrompre (fr), dépérir (fr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

φθείρω < *φθερ-jω με αντέκταση < πρωτοελληνική *kʷʰtʰéřřō < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *dʰgʷʰér-ye-ti < *dʰgʷʰer- (ρέω, χύνω, εξαφανίζω)

Ρήμα

φθείρω (μεσοπαθητικό φθείρομαι)

1. καταστρέφω
2. φονεύω

Άλλες μορφές

• αιολικός τύπος : φθέρρω
• αρκαδικά: φθήρω
• ιωνικός τύπος ¨φθερέω

Συνώνυμα

• ἀπόλλυμι
• ἀφανίζω
• λυμαίνομαι

Συγγενικές λέξεις

 ετυμολογικό πεδίο 
φθειρ- φθαρ- φθορ- 

θέμα φθειρ- σύνθετα του ρήματος όπως διαφθείρω παραφθείρω συνδέεται και το φθείρ Λέξεις φθειρ- @perseus.tufts.edu

θέμα φθαρ- όπως ἄφθαρτος φθαρσία φθαρτός Λέξεις φθαρ- @perseus.tufts.edu

θέμα φθορ-, όπως φθορά & σύνθετα φθορεύς φθοροποιός Λέξεις φθορ- @perseus.tufts.edu

Κλίση

    Κλίση

Ενεργητικός Ενεστώτας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ φθείρω φθείρω φθείροιμι - σύ φθείρεις φθείρῃς φθείροις φθεῖρε οὖτος φθείρει φθείρῃ φθείροι φθειρέτω ἡμεῖς φθείρομεν φθείρωμεν φθείροιμεν - ὑμεῖς φθείρετε φθείρητε φθείροιτε φθείρετε οὗτοι φθείρουσι(ν) φθείρωσι(ν) φθείροιεν φθειρόντων / φθειρέτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή φθείρειν φθείρων φθείρουσα φθεῖρον Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἔφθειρον - - - σύ ἔφθειρες - - - οὖτος ἔφθειρε - - - ἡμεῖς ἐφθείρομεν - - - ὑμεῖς ἐφθείρετε - - - οὗτοι ἔφθειρον - - - Ενεργητικός Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ φθερῶ - φθεροῖμι / φθεροίην - σύ φθερεῖς - φθεροῖς / φθεροίης - οὖτος φθερεῖ - φθεροῖ / φθεροίη - ἡμεῖς φθεροῦμεν - φθεροῖμεν - ὑμεῖς φθερεῖτε - φθεροῖτε - οὗτοι φθεροῦσι(ν) - φθεροῖεν - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή φθερεῖν φθερῶν φθεροῦσα φθεροῦν Ενεργητικός Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἔφθειρα φθείρω φθείραιμι - σύ ἔφθειρας φθείρῃς φθείραις / φθείρειας φθεῖρον οὗτος ἔφθειρε φθείρῃ φθείραι / φθείρειεν φθειράτω ἡμεῖς ἐφθείραμεν φθείρωμεν φθείραιμεν - ὑμεῖς ἐφθείρατε φθείρητε φθείραιτε φθείρατε οὗτοι ἔφθειραν φθείρωσι(ν) φθείραιεν / φθείρειαν φθειράντων / φθειράτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή φθεῖραι φθείρας φθείρασα φθεῖραν Ενεργητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἔφθαρκα ἐφθάρκω / ἐφθαρκώς, ἐφθαρκυῖα, ἐφθαρκός ὦ ἐφθάρκοιμι / ἐφθαρκώς, ἐφθαρκυῖα, ἐφθαρκός εἴην - σύ ἔφθαρκας ἐφθάρκῃς / ἐφθαρκώς, ἐφθαρκυῖα, ἐφθαρκός ᾖς ἐφθάρκοις / ἐφθαρκώς, ἐφθαρκυῖα, ἐφθαρκός εἴης ἐφθαρκώς, ἐφθαρκυῖα, ἐφθαρκός ἴσθι οὗτος ἔφθαρκε ἐφθάρκῃ / ἐφθαρκώς, ἐφθαρκυῖα, ἐφθαρκός ᾖ ἐφθάρκοι / ἐφθαρκώς, ἐφθαρκυῖα, ἐφθαρκός εἴη ἐφθαρκώς, ἐφθαρκυῖα, ἐφθαρκός ἔστω ἡμεῖς ἐφθάρκαμεν ἐφθάρκωμεν / ἐφθαρκότες, ἐφθαρκυῖαι, ἐφθαρκότα ὦμεν ἐφθάρκοιμεν / ἐφθαρκότες, ἐφθαρκυῖαι, ἐφθαρκότα εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς ἐφθάρκατε ἐφθάρκητε / ἐφθαρκότες, ἐφθαρκυῖαι, ἐφθαρκότα ἦτε ἐφθάρκοιτε / ἐφθαρκότες, ἐφθαρκυῖαι, ἐφθαρκότα εἴητε/εἶτε ἐφθαρκότες, ἐφθαρκυῖαι, ἐφθαρκότα ἔστε οὗτοι ἐφθάρκασι(ν) ἐφθάρκωσι(ν) / ἐφθαρκότες, ἐφθαρκυῖαι, ἐφθαρκότα ὦσι(ν) ἐφθάρκοιεν / ἐφθαρκότες, ἐφθαρκυῖαι, ἐφθαρκότα εἴησαν/εἶεν ἐφθαρκότες, ἐφθαρκυῖαι, ἐφθαρκότα ἔστων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἐφθαρκέναι ἐφθαρκώς ἐφθαρκυῖα ἐφθαρκός Ενεργητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐφθάρκειν - - - σύ ἐφθάρκεις - - - οὖτος ἐφθάρκει - - - ἡμεῖς ἐφθάρκεμεν - - - ὑμεῖς ἐφθάρκετε - - - οὗτοι ἐφθάρκεσαν - - -