τυχών

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	τυχών & τυχόντας	η	τυχούσα	το	τυχόν
γενική	του	τυχόντος & τυχόντα	της	τυχούσας & τυχούσης^*	του	τυχόντος
αιτιατική	τον	τυχόντα	την	τυχούσα	το	τυχόν
κλητική		τυχών & τυχόντα		τυχούσα		τυχόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	τυχόντες	οι	τυχούσες	τα	τυχόντα
γενική	των	τυχόντων	των	τυχουσών	των	τυχόντων
αιτιατική	τους	τυχόντες	τις	τυχούσες	τα	τυχόντα
κλητική		τυχόντες		τυχούσες		τυχόντα
Οι αρχαίες καταλήξεις για τα τρία γένη: -ών, -οῦσα, -όν Οι δεύτεροι τύποι του αρσενικού, νεότερες μορφές. * παλιότερος λόγιος τύπος
ομάδα 'παρών', Κατηγορία όπως «παρών» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

τυχών < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική τυχών, μετοχή ενεργητικού αορίστου (ἔτυχον) του ρήματος τυγχάνω

τυχών, -ούσα, -όν

τυχών

ο πρώτος τυχών

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
	τῠχοντ-
ονομαστική	ὁ	τυχών	ἡ	τυχοῦσᾰ	τὸ	τυχόν
γενική	τοῦ	τυχόντος	τῆς	τυχούσης	τοῦ	τυχόντος
δοτική	τῷ	τυχόντῐ	τῇ	τυχούσῃ	τῷ	τυχόντῐ
αιτιατική	τὸν	τυχόντᾰ	τὴν	τυχούσᾰν	τὸ	τυχόν
κλητική ὦ!		τυχών		τυχοῦσᾰ		τυχόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	τυχόντες	αἱ	τυχοῦσαι	τὰ	τυχόντᾰ
γενική	τῶν	τυχόντων	τῶν	τυχουσῶν	τῶν	τυχόντων
δοτική	τοῖς	τυχοῦσῐ (ν)	ταῖς	τυχούσαις	τοῖς	τυχοῦσῐ (ν)
αιτιατική	τοὺς	τυχόντᾰς	τὰς	τυχούσᾱς	τὰ	τυχόντᾰ
κλητική ὦ!		τυχόντες		τυχοῦσαι		τυχόντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	τυχόντε	τὼ	τυχούσᾱ	τὼ	τυχόντε
γεν-δοτ	τοῖν	τυχόντοιν	τοῖν	τυχούσαιν	τοῖν	τυχόντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'φυγών' όπως «φυγών» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

τυχών, -οῦσα, -όν